Primavera is #bestfestivalever, maar dit jaar overviel me de sleur. Nu je elk hoekje wel kent, de besnorde barvrouw je in het nederlands aanspreekt en je Shellac voor de 7e keer ziet is de grote verrassing er wel af. Dus het programma moest het geheel op eigen kracht doen. Vooraf had ik dit affiche als leukste in jaren genoemd. Ik had me een beetje zand in de ogen laten strooien door de grote namen, terwijl het vertier van Primavera juist op de kleinere podia plaatsvindt. Dus geen Blur, Nick Cave en My Bloody Valentine voor mij, maar Glass Candy, Camera Obscura en Crystal Castles. Dat bleek de juiste keuze.
Het meisje van Glass Candy heeft de bravoure van een wereldster en daagde iedereen bij Pitchfork persoonlijk uit voor een dansje. Glass Candy is eigenlijk the Chromatics maar dan is zangeres Ruth Radelet ingeruild voor Ida No. Waren the Chromatics vorig jaar al de Jägermeister(s), dit jaar smaakte Glass Candy als wodka in de Redbull. Maar de samensteller van het blokkenschema is wat ritmeloos, waardoor een aansluitend dansje in de buurt uitgesloten was. Omdat deze jongeman toch wat energie over had, kon hij dat alleen nog kwijt bij Titus A. Gelukkig schadevrij, anderen kregen nog een volle por favor.
Het Schotse Camera Obscura was vooraf al het hoogtepunt en het lukte hen ook dit in te lossen. De aftrap was gelijk scherp met een nieuw hoogtepunt (‘Do it Again’) in hun liedjeslijst. Verder een mooie mengelmoes van oud en nieuw, met als knaller ‘Lloyd, I’m ready to be Heartbroken’ dat door vijf rijen met engelsen luidkeels werd meegeblèrd.
9 man nodig om een apple op de synthesizer aan te sluiten
Spijtig geen MBV voor mij, want die stond behoorlijk klotig tegenover Crystal Castles. Grote verrassing was dat het vrij volle RayBan alle liedjes kenden, zelfs die dikke zeug die naast me stond. Weer een stadionband die aan de leuke zaaltjes ontsnapt.
Op het kleinste podium stonden de wereldsterren van morgen. Evans the Death was memorabel en de dame en heren volgen met hun drankgebruik naadloos de route van Amy W en Pete D. De tweetallen van het Zwitserse Computer Magic en het Poolse Fuka Lata zorgden voor de dans die ik op de andere podia heb gemist.
Verder complimenten voor de horeca die dit jaar goed geregeld was. Alleen jammer dat het van die amsterdamse bocht was die uit de kraantjes kwam. Thank you Barcelona, Gracias en ik doe nog een plas.
0
Verhip zeg, ik heb hele andere bands gezien! Maar zo te lezen heb jij je ook wel vermaakt dus.
Alleen dat van 7 februari 2013 snap ik niet helemaal. Geef eens een hint?
7213 (binnengrapje)
Kort en krachtig, maar dit schreeuwt natuurlijk om aanvulling. Zo mis ik wat regels over de pens van Jim Reid.
vanavond!
Ik moest ook even nadenken over de titel, ik dacht eigenlijk eerst aan de gevoelstemperatuur (nog steeds flink verkouden, kan ook van wat anders komen) die s’avonds heerste, en meer op een kille februari dag leek. Pas later viel het kwartje.
Kort en krachtig inderdaad, en toch nog redelijk mild.
Ben benieuwd naar de aanvullingen van Anoniem vanavond.
Ik wil filmpies!