Achteraf gezien is het eigenlijk best verwonderlijk dat Rotown gisteravond maar half gevuld is met betalend publiek. Okee, de bezoekers die er wel zijn tellen door hun enthousiasme voor twee, maar Babs Schutte uit Leiden (artiestennaam Babs) verdient meer bezoekers bij haar clubtour. Waarom? Met haar – mede door haar tweelingbroer geproduceerde – electrobeats, maar vooral door haar snedige maatschappijkritische teksten gaat zij verder waar bijvoorbeeld een Jeugd Van Tegenwoordig ophouden. Haar muziek klinkt niet alleen lekker, het gáát ook ergens over. Tel daar een dynamische en aanstekelijke podiumshow bij op en je hebt alle ingrediënten voor tof avondje uit, waar hart, hoofd en benen bij in beweging komen.
Babs debuteert in 2021 met de single Die/Hun, waarmee ze in de bres springt voor iedereen die zich niet honderd procent hij of zij voelt. Dat zet de toon voor een steeds uitgebreider oeuvre dat je kwa thematiek “woke” zou kunnen noemen, maar dat je eigenlijk vooral aan het denken wil zetten over zaken die normaal lijken, maar dat niet zijn. Zo behandelt Babs thema’s als onze telefoonverslaving, individuele meningen ten opzichte van keuzes van onze regering (in het bijzonder met betrekking tot de oorlog in Gaza), behoefte aan autonomie in levenskeuzes in het algemeen en de invloed van AI op kunstuitingen. Dat laatste onderwerp zou je het centrale thema van diens steengoede debuutalbum Dit is toch geen manier van leven kunnen noemen. In puntige en gevatte teksten vol binnenrijm vat Babs de koe bij de hoorns en zet iedere luisteraar met oren aan zijn hoofd aan het denken.
Op het podium brengt Babs diens nummers met een liveband die van het podium knalt. De drumster speelt net zo makkelijk soepele hiphopbreakbeats als een beukende hardcore metalgroove. De bassist speelt met zijn tong tussen zijn lippen fijne funkloopjes en tovert tussendoor lekker vieze klanken uit zijn synthesizer. Babs’ broer speelt ook synths, zingt achtergrond en soms voorgrond en helpt mee de boel lekker op te zwepen. Daarbij doet hij denken aan een energieke Bas Bron die nu eens wel lekker op de voorgrond treedt. En het werkt allemaal als een tierelier. Langzaam maar heel gestaag krijgt Babs het publiek mee daar in Rotown, waardoor de zaal na haar kostuumwissel in het midden van de set bij elke nummer als één mens staat te springen en te dansen op banger na banger na banger.
Helaas staan er weer eens twee filmende oudere mannen vooraan bij het podium flink in de weg. Dat is een fenomeen dat hier op een ander moment eens aandacht vraagt. Of misschien moeten we er een lezersvraag van maken. Of lezersvragen, want ik heb er meerdere. Wat doen die mannen met al die integraal zelfopgenomen concertregistraties? zouden ze die nog vaak terugkijken? Voelen de amateurcineasten geen gène als ze pontificaal vooraan bij het podium artiesten in hun gezicht staan te filmen? En: welke aandoening moet je hebben om niet aan te voelen dat je nogal in de weg staat van bezoekers die wel opgaan in de muziek. Antwoorden kunt u per briefkaart richten aan de redactie.
Maar terug naar het onderwerp. Babs en band hebben zichtbaar flink wat podiumervaring opgedaan tijdens diverse poprondes in evenzoveel steden en ook op de Zwarte Cross. Eigenlijk best jammer dat hun clubtour dit najaar maar redelijk kort duurt. Het is namelijk heel erg tijd om te oogsten, zou je denken. Gelukkig speelt Babs nog een paar keer in het land, waaronder op 25 oktober in de Ekko te Utrecht. Lekker gaan kijken hoor! In het voorjaar komt er dan vast een nieuw album (Babs heeft al flink wat nieuw materiaal achter de hand) en dan gaan we lekker nog een keer.