Hey, wat zou jij doen dan? Als je dan toch in München bent dan kun je net zo goed even THE BLACK LIPS gaan uitchecken. Ze spelen toevalligerwijs in town en zoiets laat je niet schieten, vind ik. Ook al wordt dit mijn derde Lips-optreden in één kwartaal tijds, na Le Guess Who und Primavera…. Wat een verwennerij toch eigenlijk!
Afgelopen maandag was dat, in STROM in de Lindwurmstrasse. Een Lindwurm is overigens geen lintworm zoals ik aanvankelijk dom hikkend van het lachen dacht, maar de naam van een mythologisch, draakachtig figuur, zo vernam ik.
Lektion eins: der Lindwurm
STROM is als club vergelijkbaar met tentjes als Db’s in Utrecht. Zelfde grootte, zelfde opzet en qua publiek en enthousiasme kom je er dezelfde soort taferelen tegen. Ik zou geen enkel verschil kunnen duiden eigenlijk. Of het zou het bier moeten zijn: halve literflessen Augustiner. Je krijgt dat daar uitgeschonken in een plastic glas & nog enigszins lauw ook. En dat in bierland Deutschland!
Lektion zwei: die Eintrittskarte
Hola, maar wat is dat? Als de Black Lips opkomen tel ik niet vier maar vijf bandleden! Rechts staat een jongedame de saxofoon te bespelen. Het is Zumi Rosow, die normaliter in de K-Holes speelt (de band van o.a. ex-Black Lip Jack Hines, hier al eerder over gehad, de bands brachten ooit een split-cassette uit). Zij is het vriendinnetje van Cole Alexander en af en toe -in drie nummers, o.a Boys in the Woods– blaast ze een deuntje mee. Verder het bekende repertoire van the Lips. Non-stop party music met veel kapotte onderdelen. Veel nummers van de laatste plaat natuurlijk…
Lektion drei: uh, hoe heet zo’n ding boven de ingang ook alweer?
Opmerkelijker is de schmink die de band vanavond opheeft: witte gezichten met daar overeen veel zwarts gesmeerd (niet over de lippen overigens). Ziet er primitief en een beetje agressief uit en past natuurlijk helemaal in de chaos, gekte en onvoorspelbaarheid die onze rock ’n roll gypsies altijd al om zich heen hebben hangen. Ze brallen veel onverstaanbaars door de microfoon, alles door elkaar heen en ook nog met dat zuidelijke accent. Kortom: geen touw aan vast te knopen, al vallen er wel woorden als Kiss, Kiss army, fuck en I burned my eyes te noteren. Huh, willen ze vanavond op Kiss lijken dan?
Lektion vier: schminken voor beginners
Een dag later – bij het geroutineerde doornemen der social media- vat ik de samenhang: er was kennelijk eerder die dag een interview gaande op het bekende online blaadje The Huffington Post met Kiss-veteraan Gene Simmons. Fans mochten al webcammend meedoen aan een ‘online fan Q&A.’ Die kans lieten de Black Lips natuurlijk niet aan zich voorbij gaan… Zie hier!!
“Mr Simmons! We’re here to tell you that the day of misogynistic, sexist rock’n’roll is over! We call for the complete and utter surrender of the Kiss army. Lay down your guitars! Do you accept our terms of surrender?”
Overigens als je drie centimeter naar beneden scrollt kun je er het volledige interview met Gene Simmons aanklikken. Tamelijk direct en onverschrokken heeft hij het daar over immigranten en wat die volgens hem zo snel mogelijk moeten doen. Slimme jongen die Gene, niet voor een kleintje vervaardigd. En hij durft de dingen tenminste bij de naam te noemen. Benieuwd of The Black Lips over een jaar of 40 ook nog zo bijdehand zijn.
0
Zo’ n monotoon sprekende gelijkhebbert moet je ook niet op je verjaardag uitnodigen.
En wat enorme angstige interviewer als er iets wordt gezegd dat niet in het politiek correcte huffpost past.