Vrijwel ongemerkt vond er aan het einde van het vorige jaar een historische gebeurtenis plaats. Het spiksplinternieuwe Nederlandse platenlabel Electronic Emergencies bracht voor het eerst in meer dan dertig jaar nieuw materiaal uit van electropionier Das Ding.
Pionier van de Nederlandse electroscene
Das Ding is de artiestennaam van Rotterdammer Danny Bosten. Begin jaren tachtig bracht hij met bevriend artiest Johan de Koeyer (Les Yeux Interdits) electronische muziek uit op zijn eigen cassettelabel Tear Apart Tapes (vernoemd naar… juist!). Samen met bands als The Actor en Mekanik Kommando vormde Das Ding destijds de dappere voorhoede van de nederelectro.
Halverwege de jaren tachtig verdween Das Ding uit beeld, om pas weer op te duiken toen de band begin jaren nul wereldwijd de erkenning kreeg die het verdiende. Op de interwebs wisselden teepies van Das Ding voor vele honderden dollars van eigenaar en de band groeide uit tot een mysterieuze legende. Dat wekte de aandacht van de labelbaas van het New Yorkse Minimal Wave Records. Zij belde Danny eens op en zorgde ervoor dat in 2007 een heruitgave verscheen van H.S.T.A. (Highly Sophisticated Technological Achievement) – een verzameling van oud tapewerk van de band. Danny begon ook weer op te treden. Dat beviel blijkbaar zo goed, dat er nu dus ook weer nieuw werk is.
Uitgave 001 van het Rotterdamse Electronic Emergencies, keurig genummerd
Begin december 2014 verscheen Why Is My Life So Boring? De plaat bevat tien nummers, geschreven en geproduceerd door Danny Bosten himself en gemasterd door Alden Tyrell, die andere vaderlandse electrolegende. Hoewel het dus de eerste plaat met nieuw werk in dertig jaar is, heeft de muzikale smaak van Bosten niet stilgestaan. Why Is My Life So Boring? is geen melancholisch retro-electroplaatje, maar een verzameling moderne elecropopcomposities.
[soundcloud]https://soundcloud.com/das-ding-1/modstim[/soundcloud]
Voorproefje: ModStim
De grotendeels instrumentale nummers klinken eigentijds en zonder uitzondering vet. De nummers van de plaat zijn een selectie uit een grote voorraad nummers die Bosten in de loop der jaren heeft gemaakt. Mede daardoor klinkt de plaat erg gevarieerd. Hyperinformed Superconsumer doet bijvoorbeeld denken aan de deep house van Scott Grooves, het pulserende Wannabe Hasbeen klinkt als Orbital in hun hoogtijdagen en Want Need en So Beautiful zijn onversneden electro-funk, waarbij je ieder moment een rap van Afrika Bambaataa verwacht. Bindende elementen zijn de scherpe strakke ritmes, speelse melodieën en warme, ruimtelijk geproduceerde synthklanken. Maar genoeg neuzelig popjournalistengeduid: de plaat is retedansbaar en verhoogt mijn hartslag met gemiddeld twintig BPM’s.
En dat is waarschijnlijk precies wat Bosten met zijn plaat beoogt. De titel en bijbehorend motto van de Vlaamse situationist Raoul Vaneigem roepen op om met je luie reetd uit je stoel te komen en wat van je leven te maken. Muziek met een missie dus. Kom daar maar eens om tegenwoordig. Welkom terug Danny!
0