Het zal u niet zijn ontgaan dat de op 23 september 1949 te Long Branch New Jersey geboren Bruce Springsteen al decennialang als een van de grootste rocksterren ter wereld wordt beschouwd. Nummers als The River, Born to Run, Streets of Philadelphia en, meer recent, Working on a Dream gelden als hoogtepunten in de geschiedenis van de popmuziek, getuige ook hun hoge notering in de top 2000. The Boss, zoals Springsteen dikwijls wordt genoemd, schijnt bovendien inspiratiebron te zijn van belangrijke hedendaagse politici als Barack Obama, David Cameron, Hafid al Assad en Frans Timmermans. Geen kleine jongen dus, deze Springsteen.
Toch zou 2014 wel eens een keerpunt kunnen worden in de carrière van ‘the Boss’. Uit een onderzoek van de Kettingzaag blijkt namelijk dat het gehele oeuvre van de heer Springsteen bol staat van het zelfplagiaat. Uit kritisch onderzoek blijkt dat de naar schatting 567 door hem uitgebrachte ‘songs’ gebaseerd zijn op slechts drie liedjes, waarvan er twee bovendien niet door hem alleen zijn geschreven. Na de politiek, de wielrennerij, de kidnapperij en de wetenschap lijkt kortom ook de rockmuziek ten prooi gevallen aan bedrog en verzinsels.
Aanleiding voor dit onderzoek was het uitbrengen van zijn nieuwe CD, die hij met de hem kenmerkende hubris ‘High Hopes’ had genoemd. Zelfs de normaal altijd zo status-en gezagsgetrouwe Volkskrant viel al op dat deze CD wel erg bekend in de oren klonk. Sommige nummers bleken opgewarmde kliekjes, anderen stonden al jarenlang op het liverepertoire.
Nieuwsgierig geworden heb ik de CD van de heer Springsteen eens kritisch beluisterd met behulp van een nieuw zelfplagiaat-detectiesysteem dat op de Vrije Universiteit is ontwikkeld. Wat blijkt? De basloopjes op Heaven’s wall en This is the Sword zijn gekopieerd van respectievelijk Radio Nowhere en Human Touch; de intro’s van Frankie Fell in Love en Harry’s Place zijn schaamteloze kopieen van Adam Raised a Cain en Gipsy Biker. Komt het refrein van titelsong High Hopes u bekend voor? Klopt, het is een exacte kopie van het nummer It’s Hard to be a Saint in the City.
Zo kan ik nog wel even doorgaan. En in een meer uitgebreide versie die ik heb aangeboden aan de Rolling Stone zal ik dat ook doen. Onder meer zal ik daarin laten zien dat uiteindelijk alle nummers terugwijzen op drie nummers, namelijk de nummers The Angel en Lost in the Flood van Greetings from Asbury Park (1973) en Bruces korte luidruchtige bijdrage aan We are the World. Dat dit laatste nummer niet door Bruce maar door Quincy Jones is geschreven mag als algemeen bekend worden beschouwd. Dat The Angel echter samen met Trent Crouch is geschreven is minder bekend. Crouch wordt echter nergens genoemd op de hoes en blijkt sowieso op het hele internet niet te vinden te zijn. Vreemd…
Er is nog meer. Bruce blijkt hele stukken tekst uit eerdere nummers te hebben gecopy-past. En ook in zijn thematiek is het fenomeen uit New Jersey niet erg origineel: in maar liefs 445 liedjes detecteerde het zelfplagiaatprogramma de thema’s Promise, America, Tramps en Endless Road.
Kan het nog erger? Jazeker. The Boss blijkt sommige teksten zelfs geheel uit zijn duim te hebben gezogen. Wie heeft nooit een traan gelaten bij de prachtige zinsnede uit The River: ‘And then I got Mary pregnant. And, man, that was all she wrote. And for my 19th birthday I got a Union-Card and a Wedding-Coat.’ ?
Blijkt allemaal gelogen. Bruce is nooit getrouwd geweest met ene Mary en is bovendien voor zover bekend geen lid van de vakbond. In het door hem zo fraai bezongen Nebraska is hij waarschijnlijk nooit geweest en alle stoere autoliedjes zijn gebaseerd op leugens want onze All American Hero heeft niet eens een rijbewijs. Moet ik nog doorgaan?
Het fenomeen Bruce Springsteen blijkt kortom een onvervalste oplichter die miljoenen euro’s heeft verdiend met leugens. The Boss was hoog gestegen. Zijn val zal hard zijn.
0
Hoog tijd dat dit eens naar buiten gebracht wordt. Hopelijk gaan de onderzoekers het zelfplagiaatonderzoekssysteem hierna toepassen op het oeuvre van genoemde heer F.C.G.M. Timmermans.
zoals men in programmeur-land zegt ‘we staan op de schouders van reuzen’ ofwel de meeste software-code gaat uit van reeds geschreven en bewezen programmacode. In de muziek is dit ook hetzelfde. Probeer maar niet iets nieuws te bedenken; alles is al gedaan. Plagiaat is dus niet te voorkomen. Maar zo schaamteloos als die zogenaamde Boss het doet, nee.
Leuker zijn bands die een cover helemaal vernieuwen waarbij die versie mooier wordt dan het origineel.
Na het lezen van dit artikel kan ik het niet laten om een reactie achter te laten. Allereerst ga ik in op een paar aannamens die hier worden gemaakt:
Allereerst hoeft niet elk nummer op waarheid gebaseerd te zijn en zijn teksten juist vaak een bepaald verhaal van een artiest om een bepaald thema aan te kaarten. Buiten dat dit argument over ‘leugens al geen waarde meer heeft, slaat de schrijver de plank alsnog mis. Het nummer ’the river’ is namelijk deels op waarheid gebaseerd. Het betreft namelijk de zus van Bruce Springsteen die op erg vroege leeftijd zwanger werd. Het feit dat een nummer in de eerste persoon is geschreven hoeft niet te betekenen dat Bruce zichzelf bedoelt. Het nummer is gewoon beschreven vanuit een bepaald oogpunt van een personage. Dit argument heeft dus totaal geen waarde.
Ook wordt er ingegaan op het meest recente album ‘High Hopes’. Ondanks dat de Volkskrant aangeeft dat het repetoire uit covers en oude live-songs bestaat, wordt het nog steeds erkent als een vermakelijk album. Ook zijn alle nummers opnieuw opgenomen. Daarbij kan de vraag gesteld worden in hoeverre dit een slecht fenomeen is. Veel nummers waren nog niet op een studio-album uitgekomen en veel andere grote bands (U2, Pink Floyd, Led Zeppelin etc) brengen vaak zat digitaal opgepoetste albums opnieuw uit.
Ook gaat de schrijver in op de thematiek van Springsteen en dat deze niet origineel zou zijn. Luister naar de albums die Springsteen heeft uitgebracht of lees zijn autobiografie. Dat zal misschien wat meer inzicht geven in de thematiek en de betekenis van de muziek dan een paar woorden uit een machine.
Na deze misplaatste argumenten besproken te hebben is er nog het hoofdthema: Plagiaat.
Als een bepaalde artiest 567 verschillende songs schrijft en produceert (wat niet iedere doorsnee artiest doet) kunnen nummers bepaalde gelijkenissen gaan vertonen. Toch ben ik wel erg benieuwd naar resultaten die deze plagiaatmachine geproduceerd heeft. Weliswaar ben ik ook benieuwd naar gekopieerde teksten en de specifieke nummers.
Kortom, dit artikel bestaat uit een hoop misplaatste en totaal niet relevane argumenten die de doorsnee lezer volledig op het verkeerde been zullen zetten van de artiest Bruce Springsteen. Ik zou de schrijver aanraden nog eens goed naar de muziek te luisteren en de autobiografie te lezen.
MIsschien is er een reden dat dit artikel niet door the Rolling Stone gepubliceerd is…
Verdraaid, zo had ik het nog niet bekeken. Dank hiervoor. En mijn excuses aan alle Bruce Springsteen-fans wereldwijd en natuurlijk ook aan the Boss zelf. Ik schaam me.