Mijn affaire met Samantha Urbani

Vanmorgen draaide ik voor de tigste keer de debuutplaat Manifest! Van de New Yorkse groep Friends. Onwillekeurig moest ik even terugdenken aan dat concert van hun, op 21 april in Rotown (zie Kettingzaag-item aldaar). Tijdens het refrein van het nummer Friend Crush zong zangeres Samantha Urbani “Ooh ooh,  I wanna be your friend”  en stapte spontaan het publiek in. Iedereen die vooraan bij het podium stond kreeg een stevige hug, als om het nummer kracht bij te zetten. Tjonge, dat was me wat…Maar waarom ze mij daarbij oversloeg is mij nog steeds een compleet raadsel. Want ben ik niet haar grootste fan ? En ben ik niet degene die haar groepje via Kettingzaag allerlei gratis publiciteit bezorgd heeft? 
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=gfamBoa_zYQ]

Gelukkig voor haar kreeg ze een paar weken later een herkanzing in Barcelona, waar Friends optrad tijdens het Primavera festival. Dit keer had ik me goed voorbereid. Ja ik had er zelfs wat wetenschappelijk onderzoek op nageslagen om me maar zo goed mogelijk in te leven in het verschijnsel Vrouw. Wat ik zoal voor kennis opdeed? Uit een Brits onderzoek naar favoriete vrijetijdsbestedingen blijkt dat bij de Vrouw het FUNSHOPPEN op Nummer Een staat (ver vóór allerlei futiliteiten zoals familie, vrienden, sex) . Uit een Nederlands onderzoek blijkt dat voor de beter opgeleide Vrouw het intelligentieniveau van een potentiele partner er totaal niet toe doet. De Vrouw valt op STOERE kerels. Aha .. hm…

 

Slim als ik ben zorgde ik er dus voor dat ik er in Barcelona zo stoer, dom en kooplustig mogelijk uitzag. Ik trok mijn allernieuwste Snoeischaar-outfit aan en posteerde me zo dicht mogelijk bij het podium, hopelijk genoeg om op te vallen bij Samantha. Bij El Corte Inglés (zeg maar de Spaanse V&D) had ik zo’n big shopping-bag gehaald waarmee ik al wapperend haar aandacht probeerde te trekken. Ik moet zeggen, ik had dat verdomd goed uitgekiend want al na een nummer of zes stapte ze van het podium en over de hoofden van de aanwezigen kwam ze helemaal mijn kant op gesurfd. Ze pakte me stevig beet en zei “Oh yeah, I wanna be your friend too, Michael Snoei!” . Uiteraard was ook de hondstrouwe Adolf Corbijn ter plekke, dus hierbij meteen het fotografische bewijs:

Intens tevreden met mezelf kocht ik meteen bij thuiskomst het nagelnieuwe Friends- debuut Manifest!, vastbesloten als ik was om mijn mooie moment met Samantha oneindig te herbeleven. Maar drommels zeg, het omgekeerde gebeurde, bij elke draaibeurt gingen mijn lipjes meer pruilen! De plaat kent weliswaar een paar fraaie nummers, maar dat betreft dan voornamelijk de drie al bekende catchy singles (I’m his Girl, Friend Crush, Mind Control). Helaas blijft het daar een beetje bij. De plaat pruttelt weliswaar vrolijk door, maar wil maar niet beklijven. Het geluid is meer studio dan street, en zo urbani is mijn Samantha niet meer. De sound is hier en daar flink vlakgeschuurd, wat vast bedoeld is om nog veel meer vriendjes te maken. Een dwaze Arthur Baker-remix van I´m His Girl maakt het er ook niet beter op. Al met al lijkt Friends niet bij machte het hoge niveau van de singles op te houden, dus mijn simpele conclusie luidt dat de koek nu al op is. 

Manifest-hoes

Jawohl, verleiding is een mooi ding dames en heren, maar je kan er ook te ver in doorschieten. Samantha heeft weliswaar een zaadvragende stem  -ze koert en kirt wat af op deze plaat-  maar wie daar als luisteraar aan toegeeft blijft in the end met lege handen achter. Tja, was het niet Wilde Oscar die in The Picture of Dorian Gray al had gesteld dat the only way to get rid of a temptation is to yield to it?

Neen, onze liefde is over. Wat mij betreft is een solocarrière voor haar the only way out. Samantha Urbani als de nieuwe Gwen Stefani? Hm..van mij mag ze.

Om het allemaal een plaatsje te geven besloot ik Samantha nog even flink de oren te whatsappen. “Geachte Samantha,…” zo begon ik. Maar Jezus Christus, hoe leg je zo’n mens uit dat het geen zin meer heeft om samen verder te gaan??? Toevalligerwijs had Bert van Marwijk net die dag ontslag genomen, dus pakte ik zijn perscommuniqué erbij en ging gewoon een hele regel daaruit overkalken: ‘Lieve Sam, the cook is up. Ik heb hevig getwijfeld, maar toch besloten deze stap te nemen. Ook al is het sneu, ik ben je beu, adieu”

Bertje bedankt! 

0

Comments

comments

5 thoughts on “Mijn affaire met Samantha Urbani

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *