De bekendste platenzaak van Californie – en wellicht ook van de hele Amerikaanse westkust- is zonder twijfel Amoeba. Ooit in 1990 begonnen in het universiteitsstadje Berkeley, heeft het nu stevige voet aan de grond met vestigingen in Hollywood en San Francisco. Net als andere platenzaken die de stormachtige ontwikkelingen van de laatste jaren overleefd hebben, zet Amoeba vol in op nieuwe manieren om de klant aan zich te binden. We hebben het dan natuurlijk over bekende verschijnselen zoals in-store-optredens, gebruikmaking van social media, het opnieuw in het assortiment opnemen van vinyl, het bij-verkopen van boeken, draaitafels, tijdschriften, drank, T-shirts, enzovoorts,
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=VA1hmhFQDaw]
Ook bekende namen zijn nooit te beroerd een in-store bij Amoeba te doen
Maar Amoeba gaat daarbij een stap verder. Ze hebben namelijk het geniale idee opgevat om bekende popartiesten die de winkel bezoeken te ondervragen naar hun voorkeuren en aankopen. Dat filmen ze, monteren ze tot korte clips en zetten die online onder de noemer “What’s in my bag?”. Gaandeweg is de website van Amoeba zo een jofele vergaarbak geworden van honderden geïnterviewde (pop)sterren en hun voorkeuren. Of anders gezegd: de producenten van popmuziek worden nu eens als consument benaderd. En kijk ze eens shinen wanneer ze vol trots hun aankopen uit hun tasje vissen! Kortom: lekker kijkvoer, reuze interessant allemaal en verfrissend op de koop toe.
Hier een paar leuke:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=MSE8eJf9_Pw&w=560&h=315]
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=npNyPflHako&w=560&h=315]
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=i6qQmh8nAKc&w=560&h=315]
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=-Mw2POG0Fks&w=560&h=315]
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=9fSMnoQvbo8&w=560&h=315]
Mooie zaak. Ben een paar jaar geleden in het filiaal in San Fransisco geweest. Aan Haight Street, vlak naast het Golden Gate Park. Daar kun je gerust een dagje voor uittrekken en dan heb je nog geen procent gezien. Bakken en bakken vol allerlei lekker gebruikt en ongebruikt vinyl. Echt luilekkerland.
Die filmpjes zijn leuk, maar ik dacht eigenlijk dat het stukje zou gaan over de controverse die is ontstaan over het initiatief van Amoeba om allerlei schier onvindbaar vinyl te digitaliseren en te koop aan te bieden op hunnies website. Daarbij verdwijnt alle poet in de zak van de heer Amoeba en de vraag is: mag dat?
The Quietus heeft er een interesting opiniestukje over.
Oeps, die hele controverse is mij onbekend, dus bedankt voor de aanvulling!
Evenzogoed blijkt dus dat Amoeba ook op het terrein van ”verdienmodellen’ de grenzen van wat mogelijk is aan het opzoeken is.
Nog een Amoebaweetje: die gasten van The Allah-La’s werkten er ook. Of misschien wel nog steeds. Overdag lekker kijken wat de hipsters kopen en dat dan ’s avonds zo’n beetje na proberen te spelen. Over verdienmodel gesproken!
De Nederlandse versie van het met terugwerkende kracht digitaliseren van (Nederpop-)klassiekers, en die dan weer verkopen; Fonos, heeft het verdienmodel nooit echt gevonden.
En is nu ook offline (zie: http://3voor12.vpro.nl/nieuws/2013/februari/Muziekcatalogus-Fonos-nl-offline.html voor een nogal ingewikkelde uitleg waarom de stekker er uit is getrokken).
Dus of Amoebe daar nu zoveel mee gaat verdienen is maar de vraag.
En vanuit het auteursrecht bekeken is het ook zeker discutabel.
Ze bieden wel vaak ook meteen een 2-dehands exemplaar aan, dat dan weer wel.
Maar ‘What’s in my bag’ zijn zeker leuke filmpies. En je steekt er nog wat van op.
Ja, dat Fonos, ik heb er een jaar of twee terug eens wat besteld. Je krijgt dan – een week of twee na bestelling- een gebrande cd in zo’n cd-doosje thuisgestuurd, inclusief een reproductie van de originele hoes. Ik meen dat ik er toen een eurootje of 19 aan kwijt was. Als je ergens echt naar op zoek bent, is het wel de moeite waard natuurlijk, al blijft het prijzig en (ook toen al) een beetje old school.
Maar Nederland is een kleine markt, en Nederlanders willen altijd alles gratis hebben, dus daar moest geld bij, dat kan haast niet anders.
Ook vanuit het oogpunt van het redden van ‘erfgoed’ had men er wellicht meer van verwacht, aangezien ik meen vernomen te hebben dat men vooral oude, gedigitaliseerde Andre van Duin LP’s (en soortgelijk spul) aan het verschepen was!
Maar al met al qua opzet inderdaad best wel vergelijkbaar met Amoeba, al heeft Amoeba het duidelijk nog niet goed juridisch afgetimmerd.