Het was in 1985 dat ik een zomer doorbracht in de Italiaanse badplaats Pesaro, vlak onder Rimini. Ik was nog te jong om uit te gaan, maar niet om gebiologeerd te raken door de muziek die daar uit ghettoblasters, opengedraaide autoramen en clubs en bars schalde. Af en toe zat er wat bekends bij (Duel van Propaganda was erg populair), maar veel nummers had ik op de Nederlandse radio nog nooit gehoord. Het bleek de zgn. italodisco te zijn.
Het Rotterdamse label Bordello A Parigi brengt sinds vorig jaar een serie EP’s uit die me telkens weer terugbrengen naar die zonovergoten zomer vol Lacoste polo’s, Piaggio’s, Ray-Ban Wayfarers en Italiaanse bikinimeisjes. Ik heb het over de Riviera Disco serie, waar onlangs alweer volume 4 van verscheen. Iedere EP uit de reeks bevat vier nummers (meestal drie instrumentaal en een vocaal) die spiksplinternieuw zijn, maar klinken alsof ze opgenomen zijn in een Milanese studio in 1986.
De artiesten zijn echter zelden afkomstig uit Italië. Als ik goed tel zijn het er tot nu toe vier van de zestien. En dan tel ik een internationale samenwerking met italolegende Fred Ventura mee. De rest van de artiesten komen uit Spanje, Roemenië, België, Canada, Groot-Brittannië, Denemarken en natuurlijk uit Nederland (of beter: Rotterdam, Den Haag en Delft). We schreven het hier al eerder: Italo is heter dan ooit, vooral buiten Italië.
[soundcloud params=”auto_play=true&show_comments=true&color=0ac4ff”]https://soundcloud.com/bordelloaparigi/salta-roma-cellophane[/soundcloud]
Op de nieuwe Riviera Disco is het opnieuw genieten. Samensteller Julien Tavernier a.k.a. De Dupe a.k.a. Bordello-labelbaas Otto Kraanen heeft weer een mooi kwartetje gelegd. Opener Cellophane van het Deense duo Salta & Roma raakt je meteen vol onder de gordel met een vette arpeggio-groove en subtiel spacey vocoderklanken. Lara’s Theme van Rotterdammert Taras van de Voorde is een typische Hollandse West-Coast banger, die weer eens bewijst hoe effectief herhaling is. Repeat Repeat van het Britse (The Real) Kent Clark is minder monotoon dan de titel doet vermoeden. Het nummer is wel meteen erg herkenbaar. We horen hier een variatie op New Order’s Blue Monday. Of eigenlijk – om een even de muziekkenner uit te hangen – een andere interpretatie van Gerry & The Holograms van Gerry & The Holograms, dat weer een bron van inspiratie voor New Order was. Maar genoeg gewijsneus: (The Real) Kent Clark schopt bips!
De moeder van Blue Monday en Repeat Repeat
Leach (pseudoniem van Vlaming Steven Sterk) sluit de EP in stijl af met Daytona. Getuige de motorgeluiden vernoemd naar Sonny Crockets Ferrari met dezelfde typenaam. Een goedgeplaatste sample uit de tune van Knight Rider maakt de 80s feel compleet. Desondanks is dit nummer allerminst een gimmick. De lyrische melodie en dito tekst doen denken aan Kavinsky. Dit nummer zou absoluut niet misstaan op de volgende editie van After Dark van Johnny Jewel’s Italians Do It Better.
Miami Vice en Knight Rider in één liedje
Liefhebbers van dansen in het algemeen en het italogenre in het bijzonder vallen zich geen buil aan dit plaatje. Kooplustigen moeten wel een beetje opschieten, want de oplage schijnt beperkt te zijn. De website van Bordello A Parigi is trouwens sowieso een bezoekje waard. Al was het maar om je te vergapen aan de mooie hoesjes van het label. Weer een stukje Nederland om trots op te zijn!
0
One thought on “Riviera Disco Volume 4: volop zon in de winter”