Op deze koude aprildag brengt het stalen ros me naar dB’s voor een typisch zondagavonddubbelconcert. Daar bestijgt de Ierse Brigid Mae Power het podium, ze vertelt dat ze al eerder in Utrecht speelde, tijdens Le Guess Who (even opgezocht: dat was in 2020/21, tijdens de corona-editie). BMP gaat gehuld in een royale bloemetjesjurk waarvan de zoom met gemak tot aan haar schoentjes reikt. Met haar hippie-achtige verschijning, met heur lange blonde haar en haar ‘natural looks’ doet ze al gauw aan Sandy Denny denken, naar mijn weten nog steeds de enige Britse folkzangeres die om het leven kwam door van een trap te vallen. ‘Dream-folk’ is de eigentijdse benaming die hier van toepassing is, en van mij mag dat. Ze begeleidt zichzelf op gitaar. Haar spel is simpel en mag eigenlijk geen naam hebben. Nee, zij moet het puur hebben van haar fraaie, wat melancholieke stem die elastisch is en vele kanten opbuigt. Dat melancholieke blijkt tevens een specifieke reden te hebben, vertelt ze tussen de nummers door: de avond ervoor ‘in Arnheim’ is haar portemonnee gejat. Op zich niet zo erg maar er zat maar liefst 800 euro in. Gelukkig zijn er bij de merch-stand nog wat cd’s en platen van d’r verkrijgbaar, zodat we ons geen zorgen hoeven te maken of ze Dublin nog zal halen. Prima concert overigens!
Steve Gunn en Utrecht? Die liggen elkaar prima! Als ik me niet vergis (en ik vergis me niet zo vaak) stond de New Yorker reeds zes maal eerder op Utrechtse planken: 1) al dik 10 jaar geleden speelde hij in de Moira-zaal tijdens het Fading Trails festivalletje. 2) in november van dat zelfde jaar tijdens zijn een LGW/3voor12-showcase in de foyer van Tivre, 3) diezelfde zondagavond met een volwaardig optreden in De Helling. Daarna 4) in 2015 in dB’s samen met Waxahatchee, door Ekko ‘op locatie’ georganiseerd 5) in 2016 opnieuw bij LGW, dit keer in Pandora. Dit laatste optreden zal de bezoekers van destijds wellicht nog bijstaan aangezien Gunn tijdens dat concert merkbaar in de piepzak zat. De reden wilde hij toen wel toelichten: de verkiezingsoverwinning van Donald Trump was net bekend, en dat stemde hem uiterst somber. Afijn, vervolgens kwam hij in 2017 nog een keertje langs 6) met een door Ekko speciaal georganiseerd zitconcert op de keiharde calvinistische houten banken van de Doopgezinde Kerk (tegenover het Oude Tivoli). En nu dus 7) voor de zevende keer, wederom in dB’s.
Dit keer staat Gunn in zijn eentje op het podium. Een feestneus is hij nooit geweest maar wel een innemend persoon. In tegenstelling tot BMP moet Gunn het van zijn gitaarspel hebben en niet van zijn stem, want die klinkt wat zalvend en doet teveel aan die van Kevin Morby denken. Je mot ervan houden: steevast lang uitgesponnen nummers waarbinnen veel plek is ingeruimd voor zijn gitaarspel. Op een voutje zul je hem nooit betrappen want Gunn is gedegen klassiek geschoold. Wie zijn oor goed te luister legt wordt beloond voor die inspanning, want al gauw wordt duidelijk dat Gunn met zijn gitaarspel een heel spectrum aan sferen weet te beslaan: van ingehouden tot krachtig, van ingetogen tot expressief, van droog akoestisch tot uitbundig ‘psychedelisch,’ van vrijzinnig jazzy naar strakke folk-pop… Hij ‘speelt’ daarbij geen gitaar, nee hij bemint, aait en streelt het ding, hij knijpt en kietelt het… Als tegenprestatie geeft het instrument kirrend haar geheimen prijs. Twee geinige covers, ‘Among the Trees’ van Michael Chapman en ‘Venus in Furs’ van de Velvets (“taste the whip”), maken het tot een mooi afgerond geheel.
Tenslotte nog even stilstaan bij de locatie. In dB’s zie je de bezoekers nog eens goed om zich heen kijken. Je ziet de vertwijfeling in hun steeds vochtiger wordende ogen, is dit echt het bijna allerlaatste optreden op deze locatie? Ja mensuh, dat is zo. Alleen vandaag (maandag) is er nog een ska-concert en daarna is het op zijn Italiaans gezegd definitivo finito. Dus dag betere popmuziek op het CAB Rondom! Vervolgens staat voor de volhardende medewerkers van Stichting Ruis al meteen een paar sjouw- en verhuisdagen ingeplent. Niet dat de nieuwe locatie (een stukje verderop op de Vlampijpstrasse) al helemaal afgebouwd is hoor, maar de huur van het huidige gebouw loopt nu echt op zijn eind. Alles per 1 mei a.s bezemvrij opleveren is de opdracht. Nou okay, zie ik je weer op VLP63!
0