Het was me het avondje wel, gisteren in de Heineken Music Hall. In een toch nog best wel uitverkochte zaal (het gerucht ging dat kaartjes op de middag van het concert 25 euri deden op Marktplaats) deden The Stone Roses hun dingetje. En dat viel allemaal best mee. Goed, Ian was een paar nummers niet al te vast van stem (lees: zong zo vals als een kraai) en Reni blijkt helemaal niet de funky drummer van de plaat, maar een hard meppende rockdrummer die schijnbaar twee bassdrums nodig heeft, maar over het geheel genomen viel er weinig te mopperen.
Het was zelfs een klein feestje. John Squire bewees definitief dat hij een erg onderschatte gitarist is, Mani liet de bas lekker op zijn Hooks loeien en dat Ian niet zo zuiver zong maakte niet zoveel uit, want hij kwam maar met moeite boven het massaal meezingende publiek uit. Met alle meegereisde Mancunians, leek het wel of we op de tribune bij Manchester City stonden in plaats van in de bierhal. Leuk dus!
De setlist leek op die van Barcelona. Een uitgebalanceerde mix van hits, b-kantjes en de twee leukste nummers van The Second Coming. Na ruim anderhalf uur en vijftien nummers gingen de heren van het podium. De zaal was toen al redelijk schorgezongen. De kelen werden dus geschraapt en doorgespoeld om lekker mee te kunnen jodelen met I Am The Resurrection, de vaste toegift sinds afgelopen vrijdag in Barca.
Onder luid gejuich kwam de King Monkey na een minuut of vijf alleen het podium op. Wat er toen gebeurde is nu al legendarisch. Ian mocht de zaal vertellen dat er geen toegift kwam, omdat “the drommer’s gone ‘ome”. Nee echt, geen geintje. Hij spoorde de zaal daarna aan om de frustratie daarover maar op hem af te reageren. Zo gezegd zo gedaan, maar hoe lang het geboe ook aanhield, de band kwam niet terug.
Erg? Neu, niet echt. Het concert was tijd, geld en moeite dubbel en dwars waard, ook zonder Resurrection. De lichte anticlimax werd bovendien gecompenseerd door het idee dat we bij een misschien wel historisch rock-n-rollmoment aanwezig waren. Bovendien waren we door het uitblijven van de toegift ruimschoots op tijd voor de trein terug. Het was per slot van rekening gewoon een doordeweekse avond.
En hoe moet het nu verder met The Roses? Ach, geld maakt veel goed. De jongens komen er wel uit en zo niet, dan is er vast zo een verse invalkracht geregeld. De zoon van Ringo bijvoorbeeld. Geloof dus niet de hype (hier, hier en hier), de zegetocht door Europe gaat gewoon door.
Er zijn trouwens beelden van:
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=NzPzIkUTWAI&w=400&h=300]
En gelukkig ook van grootse afsluiter Love Spreads (met een stukkie Eric B & Rakim):
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=PIddLANTthY&w=560&h=315]Feauteaus door Adolf Corbijn
0
Yes yes, hoe langer het geleden is, hoe blijer ik word dat ze dat toegift niet gespeuld hebben! (begin zelfs een beetje spijt te krijgen van dat “homo!” geroep op het eind). Welbeschouwd waren we getuige van zowel een debuutconcert (in NL) , een reunieconcert en wellicht ook van een afscheidsconcert (voor NL).
Je hebt gelijk, met schelden los je niks op. Dat geroep was overigens vooral aan het adres van de heren roadies. Die hadden het er zelf ook best moeilijk mee.
ik zie een duidelijke gelijkenis tussen het stone roses-concert en de wedstrijd van nederland tegen duitsland. met de drummer in de rol van mark van bommel. wat ooit groot was, nog groter kon worden spat uiteen door egomania.
Nog even deze anekdote vastleggen voordat het in de vergetelheid raakt: King Monkey komt het podium op en verexcuseert zich mbt de drummer: “Sorry, he’s gone #%7*#” zegt-ie tegen de zaal. Ik zeg tegen de Bramster “Verdorie, wat zegt hij toch? ik versta er geen snars van met dat klote noord-engelse accent van ‘m” Zegt de Bramster: ” Ill! he’s gone ill! Hij is ziek geworden!” Dus wij de hele treinreis terug daarover discussiëren, hoe het toch kon dat ie op slag ziek kon worden terwijl hij net zo lekker zat te drummer.
Afijn, blijkt King Monkey uiteindelijk iets heel anders gezegd te hebben, ” He’s gone home” dus.
Popgeschiedenis van de bovenste plank, mensen….
Duly noted, ik zat er fiks naast. Heel duidelijk was het ook allemaal niet. Ik las pas achteraf op de webs dat Reni naar huis gegaan was. Ik was blij dat er een filmpje van opdook, om het nog eens te kunnen horen. Laten we concluderen dat Ian niet overduidelijk articuleert (hoewel ik dat “cunt” dan weer wel kon ontcijferen).
Maar hebben we het in de trein terug niet vooral gehad over waarom VVD-meisjes leuker zijn dan GroenLinks-meisjes?
Dit echt een recensie naar mijn hart super man
Ik was erbij in de HMH en heb genoten.
Laat oor en de Volkskrant de klere krijgen.
De Roses zijn top