The Hussy: 1,5 man + 1 paardekop

Puf, puf, nog niet eraan toegekomen om even stil te staan bij THE HUSSY. Maar nu wel!  The Hussy is een jongen-meisje tweemansband uit Madison, Wisconsin. Aangezien zij de drums bespeelt en hij de zanger / gitarist is, liggen aso-sjaatsies met de Witte Strepen al snel op de loer. Maar hij/zij die verder luistert dan zijn oren flappen, weet wel beter. Want waar de Strypes (of the Black Keys voor mijn part) hun invloeden nadrukkelijk uit de blues trekken, daar is The Hussy veel meer geworteld in de MidWest punk-trash. En daarnaast is Heather Hussy ook een veel explosievere drumster dan Meg White, maar dat is objectief…

Een paar weken terug, op een vroege zondagavond, traden ze op in het rookhok van Db’s. Het was hun enige NL-optreden, bedoeld als pre-show, voorafgaand aan optredens in ‘de grote zaal’ van Spektrum en The Lumerians. Utrecht liet zich weer eens van zijn aller-àller-lelijkste kant zien door massaal niet te komen opdraven. Tja, moederdag, Studio Sport, regentje, volgende dag werken… Wat kun je nog meer voor kutsmoezen verzinnen zeg, om maar niet met je luie reet uit dat IKEA-geval te hoeven komen. Er was zelfs een uitgekiende PR-campagne voor op touw gezet, met stapels flyers en posters enzo, maar ook dat mocht niet baten!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=EB0wL3xMbHM]
Als je die lui van The Hussy zo ziet lopen dan zou je ze nog geen stuiver geven. Hij mager-bril-snor, zij gezet-gezet-gezet. Ze zijn een beetje een odd couple, op het eerste gezicht het soort lui dat je in de namiddag eenzaam bij Den Dolder langs de spoorbaan ziet dolen. ( “Barry Atsma heeft een broer met down,” hoorde ik laatst een bijdehandte BN’er opgewekt op de radio kwekken, alsof het iets begerenswaardigs is…). Maar slaan ze eenmaal aan het rocken, nou joh.. berg je dan maar!

In 2009 debuteerde The Hussy met een 7 inch op het A Fistful Of Records. Jawohl, dat is dat Utrechtse platenlabel dus! Daarvan werd Bobby Hussy zo dolenthousiast dat hij spontaan zijn baantje opzegde om zich vervolgens volledig op een bestaan als muzikant te werpen. Sindsdien is The Hussy constant aan het toeren, en laatst dus ook voor het eerst door Europa. Ook heeft The Hussy sinds dat debuut al drie LP’s uitgebracht (staat allemaal op Spotify) en een een stuk of twaalf (!) 45s op evenveel verschillende labels. Ze vertelden dat er nu ook interesse is van labels die er toe doen. Dus mensen, hou in de gaten deze lui, better late than never!

Hoe zullen we de Hussy eens omschrijven? Ze blinken uit in korte, puntige liedjes met veel up-tempo poppunk erin gestoken. De meerwaarde zit ‘m in de organische samenzang, waarbij haar Mickey Mouse-stemmetje het geheel een cartoon-achtige knipoog meegeeft. En natuurlijk komt dat de feestvreugde en aanstekelijkheid weer vreselijk ten goede. De nieuwe plaat Pagan Hiss is ook nog eens eh… radiovriendelijk, met ook stukjes piano, blokfluit, cello, enzo.. Dus eigenlijk staat niets een worldwide giga-doorbraak nog in de weg (smiley).
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=JeUS9ZpeaQU]
Na afloop nog effe lekker doorgezakt met deze gasten. Over de gun-collection van zijn vader; over het Europese publiek dat steevast na afloop van shows naar hen toekomt om te mopperen het zo loud was, terwijl Amerikanen meestal zeggen: Wow, it rocks!!”. Over Mikal Cronin en Ty Segall die volgens hun toch vooral rijkeluiszoontjes zijn; over die appel met twee gaten erin waaruit ze konsekwent mariejawana zitten te smoken (ze noemen dat geen weed ofzo, maar turkey); over … maar goed, om 12 uur moest ik er toch echt vandoor, want de volgende dag werken weetjewel, en ik wilde ook nog effe de herhaling van Studio Sport gaan kijken.

Wat is er nou heerlijker dan tussen twee platenbazen in te gaan hangen?

O ja, nog wat opgestoken ook: de bekendste inwoner van Madison (stadje ligt een paar uur rijden boven Chicago) is Butch Vig, je weet wel de Nirvana-producer. Naast lid van zijn eigen band Garbage had hij ook een studio daar, genaamd Smart Studio. Daar zijn tientallen fraaie  platen opgenomen (Killdozer, L7, Smashing Pumpkins (hun ‘Gish’) , Sparklehorse, Death Cab for Cutie, etc). Voor hun tweede plaat streek ook Nirvana neer in Madison. Ze namen zes nummers op en gingen daar vervolgens de boer mee op om een platencontract af te dwingen. Die plaat zou dus uiteindelijk Nevermind gaan heten. Alle Madison-nummers werden in Van Nuys, California opnieuw opgenomen (opnieuw met Butch Vig), behalve eentje, die werd wél goed genoeg bevonden om op de plaat te zetten. Heel Nevermind is dus in California opgenomen, behalve dat ene nummer Polly dat een paar duizend kilometer verderop én al een jaar eerder vereeuwigd werd.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=k2Fr90sOxbs]

Nadat twee rampies de Smart Studio getroffen hadden (kraanwagen er bovenop gevallen + een overstroming), besloot Butch in 2010 de hele tent dan maar op te doeken. Godverdomme, wat interessant allemaal!

Comments

comments