Onsterfelijkheid, wat heb je eraan? Sinds gisteren weten we dat zelfs Johan Cruijff ooit een dwaalgedachte aan dit vraagstuk wijdde. ‘In zekere zin ben ik waarschijnlijk onsterfelijk’ zou hij gezegd hebben. Ome Harry Mulisch liet zich in soortgelijke bewoordingen uit met zijn – al pijplurkend geopenbaarde- ‘Ik sluit niet uit dat ik onsterfelijk ben.’ Nee, dan die lui van Oasis, niks geen twijfel bij hen, zij weten het gewoon zeker: ‘You and I are gonna live forever,’ zongen ze. Tot nu toe hebben zij het gelijk aan hun zijde.
Oasis? Ik weet nog goed: het was 1994. Met mijn toenmalige vriendin was ik naar het zonnige Porto vertrokken en daar kocht ik voor de gein een lokaal popblaadje. Hoewel een moeilijk te doorgronden taal viel het oog op een paginagroot artikel over een bandje waar wij op de dat moment slechts heel vaag van gehoord hadden: Oasis. Het blad had het met veel vanzelfsprekendheid over ‘Liam’ en ‘Noel.’ Alsof het ouwe bekenden waren. Alsof het om gearriveerde popsterren ging die iedereen wel kende. Nou, niet in Nederland hoor.
Terug thuis kwamen we erachter dat Oasis in de Amsterdamse Sleep In zou optreden, hoera! Kaartjes waren zo gekocht, het optreden viel ook nog eens precies op mijn verjaardag (dubbel hoera!), ergens in september. Voor het verdere verloop van die dag laat dat verdomde geheugen mij in de steek. Vermoedelijk hadden we er een leuk dagje Amsterdam van gemaakt, compleet met een copieus diner want een gulle boy ben ik altijd al geweest voor de meisjes.
De Sleep In Arena was de volledige naam van de plek, Een soort jeugdhotel (een Stayokay zouden we tegenwoordig zeggen zonder in de lach te schieten), vlak naast het Tropenmuseum. Het zou niet veel later vol in het nieuws komen toen bleek dat Ajax hun nieuw te bouwen stadion ook doodleuk de Arena wilde gaan noemen. Een lang uitgesponnen rechtszaak volgde en het bittere eind van het liedje was (polderoplossing!) dat beide partijen de naam mochten blijven gebruiken. Tegenwoordig wordt het pand nog steeds uitgebaat las ik net. ‘Hotel Arena’ heet het tegenwoordig. Ze dichten zichzelf vier sterren toe en bands treden er al lang niet meer op.
Deze foto is van een half jaar eerder, van februari 1994. Oasis zou optreden (ook in Sleep In Arena) in het voorprogramma van The Verve (!, beiden uit de buurt van Manchester overigens) maar vanwege een knokpartij met voetbalsupporters op de boot naar Hoek van Holland werd de hele band teruggestuurd naar de UK. Behalve Noel dan, hij lag op dat moment te pitten en mocht wel door naar Amsterdam
Van het Sleep In-optreden zelf herinner ik me niet al te veel meer behalve dat het redelijk druk was en dat Richard Jansen (Fatal Flowers) er ook rondliep. Op een gegeven moment, het moet ergens halverwege het concert geweest zijn, roept vriendin in mijn oor “Wat een kútband!” en subiet gaat ze mokkend achterin het zaaltje op een barkruk zitten. Wat doet een stoere Hollandse vent in zo’n geval? Hij geeft haar gelijk en sjokt gedwee achter aan haar aan richting garderobe. Om vervolgens op te lossen in nachtelijk Amsterdam. ‘Eerlijk gezegd vond ik ze best wel aardig,’ heb ik toen waarschijnlijk nog tegengesputterd. Waarmee de kous af was (polderoplossing!) want zo hadden we allebei een beetje gelijk.
Richard Ashcroft van The Verve in de Sleep In Arena, 18 februari 1994. Dat optreden ging dus wel gewoon door.
Dik 22 jaar later is het lastig om online iets tastbaars van dat Sleep In-optreden terug te vinden, behalve een setlist. Wel ontdek ik dat Oasis a) hun eerste optreden op het continent deden in Parijs in juni ‘94, en b) al eerder optraden in Nederland, en wel op het Lowlands festival, in augustus ‘94. Van het Lowlands optreden vind ik zowaar– driewerf hoera!- een prachtig filmpje op vimeo. Dit moet je echt effe kijken: https://vimeo.com/2959948 , is dus van een paar weken vóór de Sleep In-gig. Check ook het kat-uit-de-boom-kijkende publiek. Je ziet ze kijken: wat motten we hiermee? Op YouTube staat een stukje ervan:
Een schrijnend, voelbaar contrast tussen Biddinghuizen en Manchester
Maar eh terugkijkend…was Oasis nou eigenlijk een goeie band? Nou niet echt wat mij betreft. Uitgezonderd een paar sterke tunes heb ik Oasis altijd maar ernstig zozo gevonden (‘kutband’ gaat mij nog steeds te ver). Het dik opgelegde chagrijn, de gespeelde ruzies, het gecultiveerde laddism, het sluit allemaal totaal niet aan bij wat ik zelf belangrijk in het leven. Een typisch Britse band zou ik dan ook willen zeggen, net zoals Blof en Kensington typisch Nederlandse bands zijn (ofwel: een onnozel uiterlijk, beroerde teksten, een serieus gebrek aan humor, swingloze boerenkoolrock, een beleving van lik mijn vestje). Ik zeg: ieder land krijgt de muziek die het verdient.
Nog even over die ‘Arena’-kwestie: wat een kutnaam is dát eigenlijk! Een vies-neutrale, typisch Hollandse poldernaam zou ik willen zeggen. Maar er is hoop, sinds gisteren blijkt dat men de Amsterdam Arena wil omkatten tot Johan Cruijff Stadion. Een uitgelezen kans voor het Arena Hotel om zich ook onsterfelijk te maken en de naam van hun tent definitief om te dopen tot Oasis Hotel!
Zoiets dus
Mooie herinneringen aan de Sleep In. Volgens sommige bio’s was dit epische debuutconcert van Oasisi in de Amsterdam Arena. Die was echter in 1994 nog niet gebouwd. Dus geen 60.000 toeschouwers maar een stuk of 200. Phil Tilli van Moke was er ook bij,
Ik heb bijgewoond. Het eerste wat ik moet zeggen, is dat het niet zo druk was, en het publiek er niet echt in geïnteresseerd was, en ze waren briljant!