Me and my niggaz try to get it, ya bish!
Tsja. Daar sta je dan. Op nr. 1 in de Pitchfork 50. Kendrick Lamar met zijn coming of age Compton narrative: ‘West Coast hip-hop incarnate, a morality play guided equally by Jeezy and Jesus, the most important major-label rap album in nearly a decade’. Lekker dan. Probeer dan maar eens zwart te blijven.
Pitchfork heeft wel gelijk. Kendrick vertelt verhalen die ook buiten Compton city limits zeggingskracht hebben. Ik weet dat K-Dot en kompanen mij beroofd en berooid in een greppel achter zouden laten mochten zij mij middernachtelijk in South Central treffen. En toch voelt het alsof het je eigen vrienden zijn, alsof je naast ze in de minivan zit op hun zomernachtelijke road trips (looking for bad bitches and trouble – gezellig!) door greater LA. Ook deze witte silver spoon uit Rotterdam-West kan connecten. Net ouderwets hangen in Spangen. Da’s. Best. Knap.
Naast de meer gebiedsgebonden issues als home invasions, crack cooking en drive-by shootings gaat good kid eerst en vooral over universele tienerproblemen: z’n meisje Sherane probeert ‘ie binnenboord te houden, maar ze kijkt toch ook naar andere niggaz (want ja, zo gaan die dingen), en – wie herkent het niet? – house parties met ‘too many niggaz and not enough ho’s’ (je weet zelf). Het taalgebruik verraadt het niet meteen, maar onze main man maakt trouwens een behoorlijk monogame indruk, en z’n vader en moeder zijn ook gewoon nog bij elkaar. Blow, coke, Szirrup, Vicodin, Xanny’s en wat nog meer laat ‘ie fijn aan zijn maatjes van Section 80. Da’s. Best. Verfrissend. O ja, hij kan ook nog goed rappen. En de beats liggen er goed dik op.
Maar is het dan allemaal Hossanna en olé? Dat niet, nee. Ik bedoel, Pitchfork is allemaal erg leuk en zo, maar bij mij eindigt ‘ie gewoon op drie. De obligate hip-hop knallers ontbreken niet, met The Recipe als grote voorbeeld (te weinig Kendrick, te veel Dre –laat die man hier en daar aan een knopje draaien en verder vooral z’n mond houden). Blijkbaar ontkom je daar niet aan als je bij een major hip hop label tekent. (Da’s. Best. Jammer.) Gewoon skippen.
“I tell you motherfuckers that life is full of hydraulics
Up and down, get a 64, better know how to drive it”
Zo is het maar net. De CD heeft het in zich om de soundtrack van een generatie te worden. Wij hadden Illmatic, Doggystyle en Enter the 36 chambers. Section 80, de Crack Babies, heeft good kid, m.A.A.d. city.
Beach House – Bloom
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/42666160″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Tame Impala – Lonerism
http://youtu.be/a3j9flYBMQI
Kendrick Lamar – good kid, m.A.A.d. city
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/63829995″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Hot Chip – In Our Heads
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/38758367″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Wild Nothing – Nocturne
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/56682098″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Django Django – Django Django
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/49453030″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Howler – America Give Up
John Talabot – ƒIN
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/43586210″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Purity Ring – Shrines
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/39602091″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Bowerbirds – The Clearing
Mount Eerie – Clear Moon
[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/40613992″ params=”” width=” 100%” height=”166″ iframe=”true” /]
Hee Bart! Dank voor je lijstje. Verrassende nummer 3. Weer eens wat anders dan al die roomblanke lijstjes hiero. Had hem nog niet gehoord, zag hem de Stemvorklijst aanvoeren en had me voorgenomen om hem maar over te slaan. Door jouw aanbeveling ga ik toch maar eens luisteren. De onderwerpskeuze is te herkenbaar.