Vandaag graag even je aandacht voor een helaas snel in de vergetelheid rakende zanger van het klassieke soort: Gene Pitney. Tot mijn verbazing en vreugde schalde zijn “Backstage” onlangs over de velden van het Zuiderpark, Rotterdam. Wat bleek? Traumahelicopter heeft het nummer uitverkoren om voorafgaand aan hun shows door de PA te jagen. Waarschijnlijk omdat ze het gewoon een mooi en bijzonder nummer vinden (?). Of misschien zit er voor hen wel een diepere betekenis achter (je weet immers maar nooit met die Grunners), maar die is mij dan onbekend.
‘Backstage’ gaat over een bepaald soort geestesgesteldheid die wij wellicht het best kunnen omschrijven als de ultieme eenzaamheid. Meer specifiek: het soort eenzaamheid zoals die gevoeld wordt door een geliefd en toegejuicht artiest die na afloop van zijn optreden in de kleedkamer zijn voormalige liefje zit te missen: “A thousand hands applaud tonight. I sing my songs. My star shines bright. I stop and smile. I take my bow. I leave the stage and then somehow. Backstage I’m lonely. Backstage I cry. You’ve gone away and each night I seem to die a little.” Pitney laat er zijn trademark note bending, roller coaster falsetto vocals op los. Jawel, like a tenor sucking helium balloons…
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=mwPGRBBTmpo&w=420&h=315]
Mensen, ik ben in een stekelige bui vandaag en accepteer GEEN flauwe opmerkingen over Gene. Was hij het immers niet die samen met Phil Spector als enige buitenstaanders (Amerikanen nog wel) werden toegelaten tot de opname-sessies van die fucking legendarische eerste Rolling Stones LP? We’re talking 1964 here. Hij speelde hier en daar op piano mee en een instrumentaal nummer van die plaat is zelfs naar hen genoemd: “Now I’ve Got A Witness (Like Uncle Phil & Uncle Gene)”
Regent Studios, Londen, februari 1964. Links Phil Spector, zittend Gene Pitney
De Rolling Stoners gaven hem er als tegenprestatie meteen een eigen compositie voor terug (“That Girl Belongs to Yesterday”), en zo kon het gebeuren dat de allereerste zelfgeschreven Top-10 Stones-hit door Gene Pitney werd uitgevoerd!
En dan heb ik net nog niet eens gehad over zijn klassieker “24 Hours From Tulsa” , dat het vooral altijd goed deed als soundtrack bij films en commercials . Ook niet over “He’s a Rebel” van the Crystals dat hij schreef. En ook niet over…. enzovoorts
Maar na 1970 was het zo’n beetje afgelopen met de hit-successen van Gene. Wel was er nog die klassieke, eenmalige oprisping in de vorm van een duet met Marc ‘sex dwarf’ Almond (1988). Samen staken ze zijn Something’s Gotten Hold of my Heart in een nieuw jasje, zoals dat zo lullig heet. Maar het resultaat mocht er zijn, zoals dat nog lulliger heet.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=8RM8OGItctc&w=420&h=315]
Zes jaar geleden alweer werd Gene tot angetroffen in een kamer van het Hilton in Cardiff, Wales. De avond ervoor had hij er nog opgetreden en was met een staande ovatie uitgeleide gedaan. Niet bekend is hoe hij zich voelde na afloop van de show, daar in die hotelkamer.
0