Het moet halverwege de jaren ’90 geweest zijn dat ik eens met mijn toenmalige lieve vriendin naar het Metropolis Festival toog. Daar in het Zuiderpark speelden tal van bands, maar slechts eentje daarvan is me na al die jaren nog goed bijgebleven: SUPERGRASS. Vanaf een zonnig podium smeet het trio er een zeer energieke set powerpop tegenaan. De Rotterdamse veenbodem deinde al gauw solidair mee, net als een pianist – de broer van de zanger- die de band kwam versterken en vrolijk een aantal nummers mee pingelde.
Na afloop van dat optreden kon je in een oude autobus terecht voor wat klets- en handtekeningensessies met daar optredende artiesten, dus daar stapten we op af. Drie frisse Supergrass-aapjes zaten er achter een tafel guitig te doen. Ze hadden vooral oog voor mijn moppie, met graagte krabbelden ze wat liefs voor haar op papier. Kijk maar hier want ik (en niet zij!) heb het goed bewaard:
Nog even opgezocht wanneer dat optreden nou precies was: op 1 juli 1995. Te midden van de Britpop-golf die onze kusten destijds teisterde was Supergrass een geval apart. Ze onderscheidden zich van de meute met frisse, cheeky, onbekommerde, pretentieloze en vooral aanstekelijke feestmuziek. In diezelfde zomer verscheen hun debuut-LP “I Should Coco.’ Het opmerkelijke van die plaat is dat de verkoop ervan pas begon te lopen toen er voor de vierde maal een nummer van werd geplukt om als single/eye-catcher te dienen. ‘Alright’ heette dat liedje, het zou uitgroeien tot een 90s anthem van jewelste.
Ik moet bij deze erkennen dat ik Supergrass daarna rap uit het oog verloren ben. Hun tweede cd (LP’s bestonden toen een poosje niet) nog wel in huis gehaald maar daar niet al te veel naar geluisterd. Gewoon een beetje op uitgekeken denk ik, de wilde frisheid was er toen wel vanaf.
Maar hoera, al mijn aandacht was plots weer terug toen in 2010 de LP ‘Turn Ons’ van HOT RATS uitkwam. Hot Rats was het bandje van Gaz Coombes en Danny Goffey, normaal gesproken de zanger/gitarist en drummer van Supergrass, dus welbeschouwd precies tweederde van die groep. Hot Rats deed van zich spreken op het moment dat Supergrass al op sterven na dood was, in juni van dat jaar deden ze een laatste optreden in Parijs. ‘Turn Ons’ is Hot Rats’ enige plaat, het is er eentje met louter covers. En het is deze LP dames en heren, die sindsdien moeilijk van mijn platenspeler te branden is. Gewoon omdat het net zo opwindend en ongelooflijk fris van de lever klinkt, eigenlijk zoals Supergrass in hun vroege jongehondenjaren.
Hot Rats had zich vernoemd naar de bekende Frank Zappa LP en belangrijker nog, ze lieten weten dat het hele idee van een coverplaat gebaseerd was op “Pin Ups’ van David Bowie. Net als in Bowie’s geval ging het om een stel ouwe nummertjes waarvan ze hielden en waarvan ze zeiden dat die hen gevormd had in hun jonge jaren.
Hot Rats doen een Lou Reedje
‘Pin Ups’ van David Bowie kwam uit in 1972 en in die periode kwamen ook andere grote jongens uit de popmuziek met soortgelijke coverplaten: Bryan Ferry met zijn solo-debuut “These Foolish Things’ (1973, eigenlijk gewoon een plaat van Roxy Music minus Brian Eno) en John Lennon met ‘Rock ‘n’ Roll’ (zijn zesde, een Phil Spector productie, uit 1974). Een mooi trio coverplaten uit de early 70s dus, waarbij herwonnen speelplezier en het back-to-the-roots-thema centraal staan. En die Hot Rats-plaat sluit daar natuurlijk uitstekend bij aan. Dus vandaag dat je ze mij in een adem hoort noemen.
In alle vier de gevallen gaat het om goedgeluimde, pretentieloze platen waarop niet één eigen nummer te vinden is. De liedjeskeuze is steeds smaakvol en de spaarzame arrangementen doen steeds volop recht aan het origineel. Echter, in ‘de bladen’ worden (en vooral: werden) dit soort coverplaten gewoonlijk kritisch bezien. Men vindt het getuigen van creatieve armoede of ideeënloosheid. Maar ja, zo vertrouwde mij laatst een cultuurfilosoof toe: in de Westerse cultuur is ‘vernieuwing’ zo’n beetje het allerhoogste goed geworden, in de kunstkritiek is ‘originaliteit’ tegenwoordig de strengst gehanteerde maatstaf. Zeker voor popmuziek gaat dit op. Toch is die nadruk op originaliteit pas sinds pakweg 1966 een feit, niet toevallig gelijk oplopend met de opkomst van de albumpop. Vóór die tijd konden bands (Beatles, Stones, Pretty Things, Them, Q65, etc) nog gewoon wereldberoemd worden met het simpelweg naspelen van anderen.
Ik zeg: daarom is het verdomd nuttig dat er bands als Hot Rats zijn. In deze tijden van overwaardering van het individu en van de individuele expressie is het goed dat er ook artiesten zijn die – met gevaar voor eigen credibility- ons weer met de beide benen op de grond durven te zetten. Dus lieve lezer, draal niet langer en draai er eentje, je zal zien dat je dag zo weer goed is. Zo simpel kan het leven zijn! Erken dat je niet bijzonder of origineel bent! Ken je nederige plek op deze aarde! Maak een keuze uit deze platen:
‘Turn Ons’ van Hot Rats:
Kant 1:
I can’t stand it Lou Reed / Velvet Underground
Big sky Kinks
The chrystal ship Doors
Fight for yr right to party Beastie Boys
Damaged goods Gang of Four
Love is the drug Roxy Music
Kant 2:
Bike Pink Floyd
Pump it Up Elvis Costello
The Lovecats Cure
Queen Bitch David Bowie
E.M.I. Sex Pistols
Up The Junction Squeeze
‘Pin Ups’ van David Bowie:
Kant 1:
Rosalyn Pretty Things
Here comes the night Them
I wish you would Yardbirds
See Emily play Pink Floyd
Everything’s alright Mojos
I can’t explain – The Who
Kant 2:
Friday on my Mind Easybeats
Sorrow Merseys
Don’t Bring me Down Pretty Things
Shapes of Things Yardbirds
Anyway anyhow anywhere The Who
Where Have all the Good.. Kinks
‘These Foolish Things’ van Bryan Ferry:
Kant 1:
A Hard rain’s gonna Fall Bob Dylan
River of salt Ketty Lester
Don’t ever change o.a. Crickets
Piece of my heart Erma Thomas
Baby I don’t care o.a. Elvis Presley
It’s my party Lesley Gore
Don’t worry baby Beach Boys
Kant 2:
Sympathy for the devil Rolling Stones
The tracks of my tears Smokey & The Miracles
You won’t see me Beatles
I love how you love me Paris Sisters
Loving you is sweeter… Four Tops
These foolish things o.a. Billie Holiday
‘Rock ‘n ‘Roll’ van John Lennon
Kant 1:
Be-bop-a-lula Gene Vincent
Stand by me Ben E King
Medley:
Rip it up / Ready Teddy Little Richard
You can’t catch me Chuck Berry
Ain’t that a shame Fats Domino
Do you wanna dance? Bobby Freeman
Sweet little sixteen Chuck Berry
Kant B:
Slippin’ and Slidin’ Little Richard
Peggy Sue Buddy Holly
Medley:
Bring it on home to me / Send me some lovin’
o.a. Sam Cooke
Bony Moronie Larry Williams
Ya ya Lee Dorsey
Just because Lloyd Price