In De Kleine Zaal van Db’s (‘rookhok’ klinkt zo disrespectful, vind ik) speulden gisteren de Burnt Ones uit LA. De avond ervoor had in diezelfde ruimte nog een one-man-band extravaganza plaatsgevonden, dus hey, ga mij niet vertellen dat dat Muziekpaleis het kloppend hart is van de Utrechtse muziekbeleving. In de kleine zalen gebeurt HET!
De Burnt Ones dus. Leuk dat deze lui deze kant opkomen. Normaal gesproken zou een band als deze de oversteek naar Europa niet zo makkelijk kunnen maken, denk ik. Maar op de vleugels van de Californische ‘psych’-trend, gelieerd aan hippe labels als Burger Records en Castle Face Records, en daarmee ook enigszins meeliftend op het succes van Thee Oh Sees gaan er deuren voor je open natuurlijk.
Burnt Ones, buiten bij Db’s
Hoe dan ook: ze overtuigen wel. Vooraan op het podium wordt er door ¾ van het kwartet serieus gemusiceerd: op 3 x gitaar, 2 x vox en 2 x synths. Dan komt het alleen maar goed uit dat achterin de drumster heel spaarzaam haar partijtjes uitkiest. Of iets minder galant gezegd: dan maakt het niet zo veel uit dat het kind nog maar net drie weken drumles achter de kiezen lijkt te hebben. Storend? Welnee joh, want neem nou de Velvets, zonder Mo (Mohammed?) Tucker zou het allemaal maar eh… gewoontjes hebben geklonken.
Burnt Ones kende ik eigenlijk nauwelijks (behalve hun versie van ‘Heroin’ op een Velvets tribute plaat). Sinds maart hebben ze een LP uit op Castle Face en ze blijken daarvóór ook al een hele zwik platen en cassettes gemaakt te hebben, waaronder twee albums. Alle drie zijn ze op Spotify te beluisteren, en dan valt op dat met name hun eerste (‘Black Teeth & Golden Tongues’ uit 2010) een bijzonder aantrekkelijk ding is. Een curieuze mix tussen Jesus & Mary Chain, girlgroup en glamrock, culminerend in het prijsnummer “Gonna Listen to T-Rex (All Night Long).’
Na afloop plaatjes verkopen
Hun laatste LP ‘Gift’ (gisteren voor de sympathieke prijs van een tientje te koop) is daarmee vergeleken different cook. Veel meer heavy shit, veel meer ingetogen en experimenteel, of in elk geval minder lichtvoetig, makkelijk hapklaar & consumeerbaar. Maar daardoor niet meteen kwalitatief minder of beter natuurlijk, deze gasten zoeken in ieder geval het avontuur & da’s altijd goed.
Live is het al net zo naar binnen gericht en ook niet bepaald flashy, op Lowlands zul je Burnt Ones dan ook niet zo gauw tegenkomen. Mede door de minimale publiciteit was er gisteren niet meer dan een man 25 op de been, ondanks het feit dat het slechts 1 van de 2 kleine NL-optredens betrof. Maar dat maakte het dus juist des te bijzonderder. Ik bedoel, lekker rustig, gordijnen dicht, gefocust luisteren, een soort van muzikaal gourmetten, de fijnproevertjes kwamen mooi aan hun trekken zo.
Fijnproevers? Deze foto komt van de FB-pagina van Burnt Ones. Hun bijschrift: ‘Cafe Altstadt in Eindhoven tonight. You can get frikandel and krokets for 2€ from the vending machine across the street.’