Hoog op mijn verlanglijstje van nog te bezoeken concerten staat een concert van de Franse rockband Noir Desir. Ik stel mij voor: een groezelige hal ergens in Noord-Frankrijk met allemaal van die Franse proleten met zelfgemaakte tatoos en koppen als Ribery. Ik weet eigenlijk niet of Noir Desir heeft afgerekend met het cliché dat Fransen geen rockmuziek kunnen maken of dat zij de spreekwoordelijke uitzondering op de regel zijn. Ik ken iig weinig andere Franse rockbands (Telephone? Johnny Halliday?). Maar Noir Desir is er echt eentje. Erg bijzonder is het misschien allemaal niet wat ze je voorschotelen, maar door die hese Franse stem, die altijd wat suizende en gierende gitaren en dramatische refreinen is het toch rock van champions league niveau.
En dan ook nog dat verhaal van die zanger. Bertrand Cantat. Aanvankelijk leek de man een wat doorsnee leven te leiden voor een rockzanger. Je kent het wel, veel drank, veel drugs, af en toe een instorting op het podium, af en toe geweldsdelictjes.
Tot het moment dat hij in een hotelkamer in Vilnius besloot er een tandje bovenop te gooien.
Dus wat deed onze vriend? Hij sloeg zijn vriendin dood… En die vriendin was een soort Franse Katja Schuurman. Dus je snapt, dat gaf een boel heisa. Haar gezicht zou er uit hebben gezien als van een bokser na een gevecht met Mike Tyson. De Litouwse rechters waren niet geamuseerd. Dus je begrijpt, dat werd jailhouse rock voor Bertrand.
Hij is alweer een tijdje vrij, zo lees ik op internet. Zijn band is helaas wel opgedoekt. Een bandlid wilde om ‘humane, muzikale en emotionele redenen niet meer verder. Ga ze helaas dus nooit meer zien. Kut…
0
Dit stukkie schreeuwt om een goed fillempie!