Okay, we hadden het dus over een paar nieuwe, toffe platen die net uit zijn. Hier is er weer eentje:
3) Black Lips – Underneath the Rainbow
De Black Lips. Maar liefst 14 jaar bestaan ze al en LP numero zeven is sinds vandaag uit. Langverwacht maar niet onverwacht, aangezien het kreng al zowat twee weken lang op de Luisterpaal te beluisteren viel. Dus alweer zo’n plaat die direct na aanschaf in het bakkie ‘grijsgedraaid’ geworpen kan worden. Het moderne leven…
Voordeel daarvan is wel dat je weet wat je koopt. En in het geval van Underneath the Rainbow betekent dat niets minder dan twaalf 666-karaats diamantjes. Want was er op hun vorige platen altijd wel ergens een half geslaagd zeiknummer te vinden, dit keer is het voor de volle mep 100% bingo. Hoera dus, dé klassieke Black Lips plaat nu eindelijk uit? Het lijkt er wel op. Veteranenorkestje my ass!
Secret gig in Ekko, jij mot raaien wanneer dit was
Werd hun vorige album nog (tamelijk gedurfd) geprodjoest door Marc Ronson (die van Amy Winehouse), dit album is gedaan door een iets minder gewaagde ‘naam,’ namelijk Patrick Carney, de drummer van Black Keys. De plaat klinkt – zoals je kan verwachten van iemand die de kunst heeft kunnen afkijken van Danger Mouse!- als het spreekwoordelijke klokkie. Ja, het klinkt best wel DEGELIJK eigenlijk, een tikkeltje meer bedeesd en ingetogen dan anders wellicht… Of in elk geval stukken degelijker dan die opzettelijk kapot gescheurde en onder water gedompelde liedjes van weleer natuurlijk.
Als een liedje daarom vraagt zijn the Lips tegenwoordig niet te beroerd om er hier en daar wat blazers, strijkers, piano’s of sintezeikers aan toe te voegen, zoals in de nieuwe single ‘Boys in the Wood.’ Maar slim als ze zijn gebeurt dat nooit opzichtig, alles wordt subtiel en functioneel ingezet, net als de blote jetsers van Halina Reijn in Zwartboek, zogezegd.
Ook sinds vandaag uit: deze clip voor hun allernieuwste single
Een andere degelijkheidsindicator is de hoesfoto. Daarvoor is niemand anders dan de 65-jarige veteraan Mick Rock van stal gehaald. Mick Rock, je weet wel die hippe vogel uit de vroege jaren 70 die helemaal één was met zijn geportretteerden. Befaamd van zijn legendarische und iconische hoesfoto’s, zoals die voor Ziggy Stardust, Transformer, The Madcap Laughs, Raw Power, just to name but a few.
Early days Black Lips in Dbs, dolle boel na afloop!
Ik zie hier een plan. Hij fotografeert de Black Lips als een klassieke band, als ge-designde rebellen à la The Clash ten tijde van Combat Rock. Niks op tegen hoor, slechts een bestendiging van hun status. Na jarenlang het wereldwijde undergroundcircuit afgegraasd te hebben is het nu tijd dat ze niet alleen meer in elkaars bek, maar ook stevig in allerlei hoeken gaan pissen. Het territorium dient afgebakend te worden! Ik zeg: vanaf nu zijn The Black Lips classic rock!
Gispen, Pastoe, Vitria, The Clash, The Black Lips…
Op 24 mei staan ze op LGW Mayday en dat kan nog lachen worden aangezien de Black Lips hebben aangekondigd voortaan hun live-shows met een GEURMACHINE te gaan opvrolijken. Dus voor elk nummer een aparte geur, al naar gelang de sfeer of het liedje daarom vraagt. Hmm, voor mijn geestesneus ruik ik reeds een aardbeien-, bevergeil- of whiskeyluft….Lekker of niet, alles beter dan die slierten oksel- bier- en scheetgeuren die in menig concertzaal om voorrang strijden, sinds dat verdomde rookverbod overal van kracht is.
PS: ook vandaag werd bekend dat de Black Lips op LOWLANDS spelen. Ik zei toch…
0