Er zijn er die zeggen: geluk is een keuze. Anderen menen daarentegen dat de vrije wil niet bestaat. Laten we het erop houden dat sommigen voorbestemd zijn om voor het geluk te kiezen. Elliott Smith daarentegen koos al dan niet uit vrije wil voor het ongeluk. En dat was maar goed ook. Ongeluk bleek voor Elliott Smith de inspiratie voor een oeuvre waartoe enkele van de mooiste liedjes uit de popgeschiedenis behoren. Dat Elliott Smith voor het ongeluk koos, of het op zijn minst niet uit alle macht wilde vermijden, blijkt wel uit de biografie Elliott Smith and the Big Nothing van Benjamin Nugent. Elliott Smith vond gedrag en gedachtes die hem ongelukkig maakte altijd het meest interessant. Ongeluk bleek een muze die hem de mooiste melodieën en teksten schonk. Dus maakte hij zichzelf steeds ongelukkiger door bij voorbaat mislukte relaties te beginnen, ruzie te maken met dierbaren, om de haverklap te verhuizen en iedere hulp te weigeren bij zijn steeds grotere worsteling met drank. Uiteindelijk begon hij zich zelfs het hoofd te breken over de vraag of hij in zijn jeugd nu wel of niet was misbruikt door zijn stiefvader. De muziek die hij afleverde werd er alleen maar beter op, melancholisch maar niet pathetisch, donker maar niet deprimerend. Tot het moment, vandaag precies tien jaar geleden, dat hij dood werd gevonden, met een mes in zijn hart. Harakiri? Moord? Euthanasie? Het laatste woord is nog niet gezegd. Maar luister dit:
http://www.youtube.com/watch?v=h2sfwky4RqQ
Ik was zelf bang dat Elliott Smith een beetje vergeten dreigde te raken. Hij heeft geen grote hits nagelaten (nou vooruit, Miss Misery dan) en hoort niet echt bij een bepaalde stroming. Zijn artistieke hoogtepunt lag in de periode 1997-2000, net na grunge en britpop maar nog voor de alt-country en nieuwe garagerock van na 2001. Maar Elliott leeft wel degelijk voort, zo bleek op de tribute-avond die Ekko had georganiseerd n.a.v. de tiende sterfdag. De zaal was zeker voor tweederde gevuld voor cover-optredens van muzikanten uit de vaderlandse subtop (Pien Feith, El Pino e.d.). Maar ook in de uitvoering van deze subtoppers bleven veel nummers wonderschoon. Een prachtavond en hulde voor de initiatiefnemers!
0
Er waren wereldwijd meer van dit soort tributes, maar het ging er niet overal even vreedzaam aan toe als in Utrecht. Kijk maar.
Dat is wel in de geest van elliott. Die kreeg ook regelmatig slaande ruzie bij concerten…..meestal om volstrekt onduidelijke redenen overigens.
Zou de opbrengst van de ekko-tribute ook naar de Utrechtse Riagg gaan? Kan je ega daar niet voor zorgen?
Wat ik me ook nog afvraag: was hij getrouwd? En zo ja, heette zij dan Missy Eliott Smith?