Vandaag haken we vrolijk in op de post van onlangs (Anika covert Love Buzz) en vervolgen we onze zoektocht naar internationaal gecoverd Nederpop-materiaal.
Nederpop-covers zeg je? Je zou denken dat kids all over the world de geneugtes wel ontdekt zullen hebben van bands als Daryll Ann, Bettie Serveert en Urban Dance Squad. Want dat zijn niet de minsten natuurlijk. Niet onwaarschijnlijk is dat de bekende nummers van deze bands met bakken tegelijk gecoverd worden….
NOT!!!
De waarheid luidt totaal anders, is keihard en bestaat uit een verpletterende stilte. NIEMAND covert dit soort bands, en wel om de simpele reden dat ze blijkbaar totaal niet tot de verbeelding spreken im Ausland.
Heel anders is het daarentegen gesteld met groepen die we rangschikken onder een stukken ouder genre uit de nederpop-geschiedenis: de NEDERGLAM!!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=p36PMkGL_64&w=420&h=315]
LEFT SIDE was zo’n band, bestaande uit vijf Volendamse visserszonen die uitblonken in onwetendheid en melige drollenpop. Producer Peter Koelerwijn wist deze nood tot een deugd om te smeden. Hij dirigeerde de band rechtstreeks vanuit het klompenhok het glamrock-genre in, alwaar – zoals wij allen weten- de anti-intellectueel koning is. En oh mirakel, een Braziliaanse sleaze-metal-band plukt nu 40 jaar later die pure, onnozele vibes zo weer uit de lucht en brouwt een eigen versie van Left Side’s Mamma Mia. En na beluistering durf ik hier wel te concluderen: de paling uit de Rio Grande is minstens zo lekker als die uit het IJsselmeer!
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=6CoBsErB_WA&w=420&h=315]
Criminal Action in action
En dan zijn daar ook nog CAROLINA & THE TREATS uit het verre Noorwegen. Hoewel de Noren het buskruit bepaald niet hebben uitgevonden (dat waren de Zweden namelijk), zijn het toch hele schrandere en doortastende types. Zo zag ik laatst bij BNN een boeiende docu over een belangrijk jaarlijks terugkerend volksfeest aldaar (de zgn Russ-feesten). Naast veel brekken en daldeeën is de clou van dat feest dat -zodra de duisternis intreedt- de meisjes de jongens massaal het bos insleuren om daar met ze te gaan neuken. Nu vraag ik je oprecht: waarom hebben wij niet zo’n feest in Nederland, huh?
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=nwVHDY3yp7E&w=420&h=315]
In ieder geval, Caroline komt zo te zien en te horen zojuist uit het struikgewas teruggekropen Seksueel heeft ze haar portie wel gehad en nu is het PArty TIme! Haar band kan nog niet zo geweldig spelen, maar geen nood. Ergens tussen de struiken vond ze namelijk de Nederglam-compilatie-cd Clap Your hands And Stamp Your Feet, en die heeft ze kort voor het optreden nog eventjes snel gedraaid. Het prijsnummer daarop is natuurlijk de gelijknamige stamper van BONNIE ST CLAIRE & UNIT GLORIA, dus is het wel zo logisch dat de band juist dat nummer covert.
Bonnie St. Claire -voor wie dat nog niet weet- was de dochter van een binnenvaartschipper. Bonnie werd helemaal onderin het ruim van vader’s varende schuit geboren zodat niemand ooit met zekerheid heeft kunnen vaststellen is in welke gemeente ze nou geboren is. Een ijverige ambtenaar van de Burgelijke Stand heeft toen maar “Rozenburg” ingevuld, maar dat dienen we dus met een korrel zout te nemen. Ik persoonlijk zou een geboorteplaats met een meer toepasselijke, ja meer poëtische klank uitgekozen hebben zoals “Stampersgat ” ofzo. Maar ja wie ben ik? Of om met Jacky Chan te spreken: Who am I ???
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=keZPBJRG7Jc&w=420&h=315]
Het origineel van Bonnie, opgenomen in de Brabantia-fabriek te Valkenswaard. Net als Mamma Mia geschreven en geproduceerd door de redder van de Nederpop, Peter Koelewijn.
R.E.M. heeft radarlove jarenlang gecoverd bij concerten zonder te weten dat t n nedercover was.
De New Yorkse heavy metal formatie The Rods heeft Nothing Going on in the City van Hanneke Kappen’s band White Honey op de plaat gezet.
Mooie aanvulling Mook (met puntjes d’r op). Na The Rods versie gehoord te hebben vind ik de White Honey plotseling ook heeeeeel interessant