Ook leuk: imponeren met muziekpaleizen

Wie net als ik weleens een poot over de grens zet, die weet: live-popmuziek speelt zich daar af in kroegen en in kelders, in achterzaaltjes of gewoon in garages bij mensen thuis. Want of je nou naar België, Duitsland, Amerika of Engeland kijkt, het Hollandse systeem van in elk kutstadje een prestigieus muziekpaleis is daar geheel afwezig

Ooit had ik eens het genoegen het Britse garage-bandje Black Time te mogen vergezellen naar een optreden in Breda. Gewend als ze waren aan zaaltjes-achter-pubs en spelen voor door-money, waren ze helemaal blij verrast dat ze hier in Holland zomaar 400 Euro konden vangen voor een optreden. De verbazing steeg nog verder toen we eenmaal bij de MEZZ aankwamen. Wow! zeiden ze, wat een gebouw! Enthousiast stapten ze het busje uit om foto’s te maken van de amarillo-vormige creatie van spektakelarchitect Erick van Egeraat (in Breda liefdevol  ‘de koperen drol’ genoemd)

In een luxe kleedkamer van MEZZ zag ik ze even later zitten smullen van keurig na de soundcheck bezorgde roti met kip. Op hun bleke Engelse gezichtjes streden gelukzaligheid en ongeloof om voorrang.

Weer later die avond in het cafe van MEZZ gaf Black Time een rauw optreden ten beste. Maar helaas, het werd niet zo gewaardeerd. Over de bar gebogen zaten welgeteld zeven bezoekers, allen met hun rug naar de band gekeerd. Ze lieten duidelijk merken dat de band op het podium hen geen moer interesseerde. Niet zo gek dus dat Black Time het na een klein half uurtje voor gezien hield. Stilzwijgend waren ze hun spullen al aan het inpakken toen er iemand kwam aangesneld. De MEZZ-programmeur! Hij sommeerde ze met klem door te gaan met spelen en wees ze op het contract: drie kwartier spelen is drie kwartier spelen, jongens!  Hoofdschuddend en giechelend om zoveel gekkigheid hervatte BT het optreden.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=8ExzhBvolWI&w=420&h=315]
Black Time: gewoon thuis oefenen en optreden 

Nederland: krankjorum land waar met subsidiegeld betaalde programmeurs de opdracht krijgen om met veel subsidiegeld gebouwde prestige-zalen te vullen met een minimaal aantal acts, alle met subsidiegeld betaald uiteraard.

Welk een contrast toch met een gig dat Black Time het jaar ervoor nog gaf in de kelder van een Noord-Londense pub, genaamd Ryan’s bar. Ze kregen er wel niks voor maar waren allang blij dat ze ergens konden spelen. En toen ze na drie voorprogrammaatjes eindelijk van start gingen (geen podium, gewoon neus aan neus met het publiek) toen kwam de pubbaas onverwacht vertellen dat ze onmiddellijk moesten kappen: teveel herrie boven! Band noch publiek protesteerde, zoiets wordt daar stilzwijgend aanvaard.

Black Time in de kelder van Ryan’s bar, 2005

En dan dat nieuwe Utrechtse muziekpaleis. Zo omhoog turend moet ik onwillekeurig effe terugdenken aan dat kelder-akkefietje in Londen… Wat een verschil toch met dit pompeuze imponeergeweld, geconcipieerd door een consortium van anonieme, ge-designbrilde architecten, en aangejaagd door als politici vermomde carrièrejagers. Ik weet ook wel: over 10 jaar weten we niet beter. En over 20 jaar gaan we het ding nog waarderen ook. Over 30 jaar gaan we er misschien stilletjes van houden, zoals we ook MC Vredenburg een beetje in ons hart zijn gaan sluiten. Maar dan is Hoog Catharijne alweer toe aan zijn volgende renovatie en beukt de slopershamer alweer woest in op het ding dat we nou net….

Wat is dit, fucking Disneyland? Nee joh, gewoon Tivoli…

Comments

comments