Lieve lezer, sta mij toe om eraan bij te dragen dat een van belang zijnd, niet meer bestaand instituut dat diep aan het wegzakken is in het collectieve geheugen aan de vergetelheid ontrukt wordt: de Sterrenbos Studio in Utrecht.
In vroegere eeuwen was het Sterrenbos een soort van park waarvan de wandelpaden in een stervorm waren aangelegd, goed bedacht dus die naam! Later was het tijdenlang een bedaagde woonwijk voor de beter gesitueerden waar weinig tot niets gebeurde. Maar in de tweede helft van de jaren ‘80 van de vorige eeuw kwam daar plots verandering in. Van de ene op de andere dag werd er gezaagd en getimmerd dat het een aard had. We hoorden die bouwgeluiden oprijzen uit het rafelgebiedje dat ingeklemd lag tussen spoor, Catharijnesingel en Nicolaas Beetsstraat, daar waar altijd een paar nutsgebouwen van het GEB hadden gestaan.
Björk met d’r nieuwe jurk
Dat gebouwencomplex werd verbouwd, er verrees een studio met podium, met daarbij kantoren, een decorbouwbedrijf en een geluidsstudio (de Stu Stu Studio, opgezet door gasten van Het Goede Doel). Samen met het ernaast liggende Sophie’s Palace vormde het geheel een van soort creatieve broedplaats of hotspot, zoals men tegenwoordig pleegt te zeggen. Bijzonder was dat de Sterrenbos Studio een particulier initiatief betrof (Bous de Jong was de naam van de hoofdpiet), maar dan aangevuld met bakken overheidssubsidie.
Mmm, Kim Deal….
Helaas heeft het geheel slechts enkele jaren als dusdanig gefunctioneerd. Daarna hield het er ineens mee op. Op de fles gegaan, het personeel had zelf het faillissement aangevraagd want ze verweten hun baas dat hij de boel ‘met oogkleppen op naar de afgrond leidde.’ Niet zo best zoiets, it’s all about exploitatie…. En na een paar jaar leegstand werd – oh kapitaalvernietiging- de hele boel in één keer gesloopt om plaats te maken voor nieuwbouw. Een nieuwe rechtbank kwam er, en dat maakte weer onderdeel uit van een nieuwe, moderne stadswijk.
Aber zum Glück war nicht alles umsonst gewesen, zoals de Fransen zeggen. De Sterrenbos Studio had een tijdlang onderdak verschaft aan VPRO-programma Fa. Onrust. In dat kader werden er met regelmaat puike concerten van nog puikere acts opgenomen. Alleen op YouTube resteert thans nog een vuistvol tastbare en mooie herinneringen aan al deze creatieve vlijt.
Daverende verrassing na 12’, wie komen daar het podium op?
Het waren ook niet de minsten die Sterrenbos aandeden: naast een hoop Nederpop (Boegies, Raggende Manne, UDS) werden o.a. John Hiatt, The Pixies, The Sugarcubes, Dela Soul en Public Enemy verwelkomd. Presentatrice Minou op de den Velde (tegenwoordig in te huren als ZZP-journaliste) lulde alles kundig en assertief (zeker voor een 19-jarige) aaneen, vaak samen met Sylvia Cool en Jaap Boots en vaak vanuit een zwarte autobus. Mijn broertje weet het nog goed: als de regisseur riep “camerakindjes klaar?” dan konden de opnames van start gaan.
Het programma werd vanuit Hilversum/Amsterdam aangestuurd en georganiseerd natuurlijk. Een link met andere Utrechtse podia is mij niet bekend. Er was dus bijvoorbeeld geen sprake van dat Public Enemy diezelfde avond ook in Tivoli of de Vloer optrad (helaas… dat zou allemaal nog jáááren duren).
Mooi stukje Dela Soul live, keurige jongens ook. Let op: na 10’ volgt een buiteninterview en zien we de Sterrenbos in volle glorie. Na 14’ mag Japie Boots een tenenkrommend quizje doen, de VPRO onwaardig
Bous de Jong zou overigens een jaar of tien later nogmaals in de (landelijke) publiciteit komen. Hij had zich toen op de filmwereld gestort en eigenhandig het project Ocean Warrior uit de grond gestampt. Die film moest gaan over de befaamde Greenpeace-activist Paul Watson en financiering werd (destijds heel vernieuwend) gezocht bij particulieren. Maar ook dat avontuur liep uit op een financieel debacle, alles werd op het laatste moment afgeblazen, financiers hadden het nakijken en die film is er nooit gekomen.
Ondertussen zijn verschillende in Sterrenbos tot stand gekomen YouTube-filmpjes een geheel eigen online leven gaan leiden. Op diverse internetfora en blogs zien we ze met regelmaat voorbij komen, Amerikanen maken zich vrolijk over de manier waarop wij Europeanen zoiets als hiphop destijds tegemoet traden. Nogal onwetend, onbegrijpend en ontdaan van de hen bekende sociale context vinden zij dat… Maar tegelijkertijd zien zij ook wel in dat het fraaie beelden zijn, waarbij menig popster-in-de-dop al in een vroege fase en op een profi wijze op video is vastgelegd.
0