Een andere kijk op de Eagulls

Hoewel ik eigenlijk altijd gelijk heb, ben ik toch een groot voorstander van pluriformiteit. Het is altijd fijn te lezen dat je de dingen toch weer beter hebt gehoord en gezien dan anderen. Een stukje ego-promotie naar me zelf toe, zal ik maar zeggen. Het eerlijke verhaal over het optreden van de Eagulls in Ekko.

De Eagulls staan en vallen bij de zanger en zijn aparte zangstijl. Zoals Karel Appel zich in zijn schilderijen heeft laten inspireren door kindertekeningen, zo heeft deze blonde knaap goed geluisterd naar het geluid dat vooral kleuters zeer regelmatig produceren. Een geluid waarvoor het fraaie Nederlandse woord ‘dreinen’ bestaat. Tegen een achtergrond van stevige indie-gitaren zong de zanger ‘ik wil een ijsje’, ‘ik wil op de i-pad’, ik wil nog niet naar bed’ en de aloude evergreen ‘nog één keertje’. Dat concept heeft exact twee aardige nummers opgeleverd, maar toch ook heel veel armoedige flauwe  en voorspelbare liedjes.

Gek genoeg echter heb ik me toch goed vermaakt. De wegen der rock’n roll blijven ondoorgrondelijk.

Comments

comments