Na Adam Yauch vorige week is de bassectie van de Grote Band In De Hemel deze week uitgebreid met alweer een bassist. En niet zomaar een bassist: de bassist der bassisten. Donald “Duck” Dunn speelde op bijna alle Stax-platen en kwam mijn leven in als die gekke muzikant met de pijp toen ik als tienjarig jongetje genoot van The Blues Brothers. Toen waren het nog al die kapotte politieauto’s die intrigeerden, later bleef vooral de muziek hangen.
De uitgebreide verhalen over Dunn’s leven heb je vast al in kranten gelezen. Hij omschreef zijn capaciteiten (en die van Steve Cropper) wat mij betreft het beste zelf aan Jake en Elwood: “We had a band powerful enough to turn goat piss into gasoline”. En daarmee verwees hij via The Blues Brothers Rythm & Blues Revue naar Booker T & The MG’s in het bijzonder en de ruggegraat van menig Stax-single in het algemeen.
Onbeduidend popquizfeitje: Dunn is minstens de tweede legendarische bassist die in Japan sneeft. Ruim vijftien jaar geleden was het Bernard Edwards van Chic die er het leven liet. Bassisten onder ons zijn gewaarschuwd!
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=U-7QSMyz5rg&w=400&h=250]
Ook een mooie quizvraag; hoeveel acteurs/muzikanten uit de Blues Brothers hebben net als Donald Duck de pijp aan Maarten gegeven?
Hoi, een quiz! Even een beginnetje uit het hoofd: John (2x), Cab, Ray, James, John Lee en minstens een gekgeworden (Aretha). Ze kunnen hem daarboven al aardig naspelen.
Jos zegt:
Ondertussen op 926 East McLemore Avenue, Memphis Tennessee