The Radio Dept. moet wel de meest improductieve band sinds The Stone Roses zijn. De Zweden Johan Duncanson en Martin Larsson richtten hun bandje in 1995 op. Ze wachtten vervolgens tot 2003 met het uitbrengen van hun eerste plaat. Hun vierde verscheen vorige week. Okee, in de tussentijd kregen liefhebbers af en toe een singletje toegeworpen, maar hun geduldspier werd danig op de proef gesteld.
Niks mis mee als het resultaat het wachten waard is. En dat is bij Running Out Of Love gelukkig het geval. Het is zelfs een soort dansplaatje geworden. Nou waren de heren van The Radio Dept. op eerdere plaatjes al niet vies van invloeden van 80s en 90s dansmuziek (op Pet Grief klonk de band als een wat gedrogeerde indieversie van The Pet Shop Boys), maar op Running Out Of Love is het in vrijwel elk nummer raak.
[soundcloud url=”https://api.soundcloud.com/tracks/285978647″ params=”auto_play=false&hide_related=false&show_comments=true&show_user=true&show_reposts=false&visual=true” width=”100%” height=”450″ iframe=”true” /]
30- en 40-somethings zullen in de meeste nummers wel een of andere legendarische floorfiller herkennen. We Got Game klinkt bijvoorbeeld als een kruising tussen Inner City (je weet wel: Big Fun) en een nummer van Electronic. Occupied is opgebouwd rondom het Twin-Peaksthema van Angelo Badalamenti (Moby gebruikte het voor Go) en ontspint zich gedurende ruim zeven minuten tot een acid house banger, compleet met een freak-out op de TR-808. Committed To The Cause zal de harten van fans van The Cure en The Stone Roses sneller doen kloppen en afsluiter Teach Me To Forget is een soort lo-fi versie van een Tiësto-nummer.
Wat wel helemaal eigen is aan alle nummers is de typische Scandinavische melancholie die ongetwijfeld te maken heeft met koude winters, zomers zonder duisternis en gehaktballetjes van Ikea. En de nonchalante, maar o zo effectieve productie natuurlijk. En het onfeilbare gevoel voor lekkere hooks. En ook nog de lekkere catchy refreintjes.
Running Out Of Love is de laatste plaat die The Radio Dept. voor het Labrador-label maakt. De zes jaar tussen de vorige plaat en deze besteedde de band voor een groot deel aan rechtszaken om onder hun contract uit te komen. Het siert de band dat zich niet met een Lou Reedje onder dat contract hebben uitgewurmd, maar de relatie beëindigen met de beste plaat die ze ooit gemaakt hebben.
2 thoughts on “Waarom je NU naar de nieuwe plaat van The Radio Dept. moet gaan luisteren”
Comments are closed.